Apollodoros z Aten (historyk)
Z Wikipedii
Apollodoros z Aten (gr. Ἀπολλόδωρος ὁ Ἀθηναῖος [Apollodoros ho Athenaios], ur. około 180 p.n.e., zm. około 109 p.n.e.) - filolog, geograf i kronikarz grecki.
Karierę naukową rozpoczął w Atenach, w których studiował pod kierunkiem Diogenesa z Seleukei. Po wyjeździe Diogenesa do Rzymu w 156 p.n.e., Apollodoros udał się do Aleksandrii, by studiować u ówczesnego kierownika Biblioteki Aleksandryjskiej - Arystarcha z Samotraki. Po roku 145 p.n.e., kiedy Ptolemeusz VIII Fyskon wygnał z Aleksandrii wszystkich uczonych z muzeum i biblioteki, Apollodoros udał się początkowo na Cypr, następnie do Pergamonu, gdzie przebywał kilkanaście lat, wreszcie dotarł do Aten.
Jego głównym dziełem były zaginione Chronika (Χρονικά) - wzorowany na chronologicznych badaniach Eratostenesa z Cyreny zarys dziejów cywilizacji greckiej od wojny trojańskiej (którą za Eratostenesem datował na 1184 p.n.e.) do roku 144 p.n.e. Jego filologiczne zainteresowania ogniskowały się wokół dzieł Homera. W pracy Peri neon katalogu (Περὶ νηῶν καταλόγου; O katalogu okrętów) dał komentarz do tzw. Katalogu Okrętów z II księgi Iliady. W liczącej 24 księgi pracy Peri theon (Περὶ θεῶν; O bogach) odnosił się do homeryckiego panteonu, dając pierwszy grecki traktat filologiczno-teologiczny. Inne dzieła Apollodorosa to: Ges periodos (Γῆς περίοδος; Opis ziemi) i Bibliotheke (Βιβλιοθήκη).
