Arkebuzer
Z Wikipedii
Arkebuzer (fr. arquebusier) – jeździec uzbrojony w broń palną – arkebuz. Formacje arkebuzerów występowały w wojskach XVI i XVII-wiecznych. Arkebuzerami są także nazywani muszkieterzy uzbrojeni w arkebuzy.
Arkebuzeria była rodzajem lekkiej konnicy. Arkebuzerzy początkowo nosili kirysy, które jednak niedługo były w użyciu. Nakryciem ich głowy stał się otwarty hełm szturmowy. Uzbrojeni byli w arkebuz, dwa pistolety i szablę lub rapier. Strzelali z konia, co wymagało od nich olbrzymiej zręczności.
W Polsce jednostki arkebuzerów występowały w wieku XVI i XVII. Początkowo arkebuzerzy wchodzili w skład mieszanych jednostek składających się jeszcze z kopijników oraz jeźdźców służących po husarsku. Po likwidacji kopijników i wyodrębnieniu husarii arkebuzerzy tworzyli samodzielne jednostki, z reguły dość nieliczne (aczkolwiek zdarzały się wyjątki, np. w 1655 r. szlachta wielkopolska uchwaliła powołanie wojewódzkiego skwadronu liczącego 300 koni). Aż do lat 20. XVII w. jednostki arkebuzerów były w Polsce zaliczane do husarii, choć w rzeczywistości bardzo się od niej różniły.
Jednostki arkebuzerów występowały też poza Europą - wchodziły w skład wojsk kolonizacyjnych m.in. w Ameryce Północnej i Południowej, ale także w Japonii.
 Arkebuzer, poł. XVII w. |
 Żołnierz hiszpański wyposażony w arkebuz |
 Arkebuz z zamkiem kołowym, przełom XVI/XVII wieku |
