Artur II Bretoński

Z Wikipedii

Artur II Bretoński
Książę Bretanii
Okres urzędowania	od 18 listopada 1305 do 27 sierpnia 1312
Poprzednik	Jan II
Następca	Jan III Dobry
Dane biograficzne
Dynastia	Kapetyngowie
Urodzony	2 lipca 1262
Zmarł	27 sierpnia 1312 Château de L'Isle
Ojciec	Jan II Bretoński
Matka	Beatrycze Plantagenet
Żona	Maria de Limoges Jolanta de Dreux
Dzieci	Jan III Dobry Gwidon de Penthievre Jan IV Bretoński

Artur II (ur. 2 lipca 1262, zm. 27 sierpnia 1312 w Château de L'Isle), książę Bretanii, najstarszy syn księcia Jana II i Beatrycze, córki Henryka III Plantageneta, króla Anglii.

Władzę w Bretanii objął po śmierci ojca w 1305 r. Swojemu młodszemu bratu Janowi przekazał angielski tytuł parowski hrabiego Richmond. Jako książę Bretanii prowadził niezależną od Francji politykę. Podzielił kraj na osiem okręgów - Leon, Kernev, Landreger, Penteur, Gwened, Naoned, Roazhon i Sant Malou. W 1309 r. zwołał pierwsze stany generalne, zalążek bretońskiego parlamentu. Po raz pierwszy uczestniczyli w nich przedstawiciele stanu trzeciego.

W 1275 r. Artur poślubił Marię, wicehrabinę de Limoges (1260 - 1291), córkę Gwidona VI, wicehrabiego de Limoges, i Małgorzaty, pani de Molinot, córki Hugona IV, księcia Burgundii. Artur i Maria mieli razem trzech synów:

Jan III Dobry (8 marca 1286 - 30 kwietnia 1341), książę Bretanii
Gwidon (1287 - 16 marca 1331), hrabia de Penthievre
Piotr (1289 - 1312), pan d'Avesnes

W maju 1294 r. książę poślubił Jolantę (ok. 1265 - 2 sierpnia 1330), wdowę po królu Szkocji Aleksandrze III, córkę Roberta IV, hrabiego de Dreux, i Beatrycze, córki Jana, hrabiego de Montfort. Artur i Jolanta mieli razem syna i pięć córek:

Joanna (1294 - 24 marca 1364), żona Roberta Flandryjskiego, hrabiego Marle
Jan IV (1295 - 16 września 1345), książę Bretanii
Beatrycze (1295 - 9 grudnia 1384), żona Gwidona X, pana de Laval
Alicja (1297 - maj 1377), żona Boucharda VI, hrabiego de Vendôme
Blanka (18 lipca 1300 - zm. niedługo później)
Maria (1302 - 24 maja 1371), zakonnica w Poissy

Artur zmarł w 1312 r. Został pochowany w klasztorze w Vannes. Jego grób został sprofanowany podczas rewolucji francuskiej. Później został jednak odrestaurowany.