August Fryderyk Moszyński
Z Wikipedii
August Fryderyk Moszyński herbu Nałęcz (ur. 25 stycznia 1731 w Dreźnie, zm. 11 czerwca 1786 w Wenecji) – architekt zieleni, wolnomularz, różokrzyżowiec i ekonomista, znawca spraw menniczych, opiekun teatru polskiego.
Syn Jana Kantego Moszyńskiego i Fryderyki Augusty, nieślubnej córki Augusta II Mocnego i hrabiny Cosel. Brat Fryderyka Józefa.
Nosił tytuł hrabiowski, który August II przyznał córce i jej potomstwu. W 1737 roku stracił ojca i od tego czasu pozostawał pod opieką Henryka Brühla. Uczył się w szkole wojskowej w Dreźnie. Studiował architekturę u Gaetana Chiaveriego.
Później odbył podróże do Francji, Anglii i Włoch. Powróciwszy do kraju, w 1750 roku jako starsotwa inowłodzki był posłem na sejm ekstraordynaryjny. 6 czerwca 1752 roku został stolnikiem koronnym, a 19 stycznia 1755 roku otrzymał Order Orła Białego od swojego wuja, króla Augusta III.
Kierownik zbiorów sztuki króla Poniatowskiego. Stolnik wielki koronny. Architekt amator, kolekcjoner sztuki, teoretyk sztuki ogrodniczej. Opracował koncepcję ogrodniczo-urbanistyczną Zamku Ujazdowskiego. 18 stycznia 1767 był inicjatorem powołania loży Cnotliwy Sarmata, której przewodnictwo przejął hrabia Alojzy Fryderyk von Brühl. Od 1769 z ramienia Ścisłej Obserwy był wielkim mistrzem Wielkiej Loży pod Cnotliwy Sarmata w Warszawie. Zasiadał w Radzie Skarbu i Komisji Menniczej, był wicedyrektorem Mennicy Warszawskiej.
Od Staniszewskich odkupił wieś Pilicę - odrestaurował wieżę przy brodzie i rozplanował założenie parku i rozbudowę wsi.
Żona - Teofila Potocka, ślub 1755 - rozwód 1764 r. Miał z nią syna Jana Nepomucena.
