B83
Z Wikipedii
| B83 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | USA |
| Typ | swobodnie opadająca |
| Przeznaczenie | termojądrowa |
| Historia | |
| Lata produkcji | 1983 - ?? |
| Użytkowana w latach | 1984 - do chwili obecnej |
| Dane techniczne | |
| Długość | 3660 mm |
| Średnica | 460 mm |
| Rozpiętość | 900 mm |
| Masa | 1082 kg |
| Równoważnik trotylowy | 1.2 MT |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
B83 - amerykańska strategiczna termojądrowa bomba lotnicza
[edytuj] Historia
Pod koniec lat 70. XX wieku w USA rozpoczęto projektowanie nowej bomby wodorowej przeznaczonej dla lotnictwa strategicznego. Jej głównym nosicielem miał być samolot B-1. Nowa bomba miała mieć moc ponad 1 MT i miała być przystosowana do zrzucania z wysokości poniżej 50 m.
W celu przyspieszenia prac postanowiono przy projektowaniu nowej bomby wykorzystać niektóre rozwiązania opracowane wcześniej dla nie produkowanej seryjnie bomby B77. Pierwsze bomby B83 zostały dostarczone do badań w połowie 1983 roku. W 1984 roku bombę B83 przyjęto do uzbrojenia. Seryjna bomba B83 mogła być zrzucana z wysokości 45 m, przy prędkości do 1 Macha. Dzięki specjalnej konstrukcji bomba B83 znosi bez uszkodzeń uderzenie w ziemię przy prędkości 30 m/s. Przy zrzucie z małej wysokości wybuch bomby jest opóźniony o 2 minuty dzięki czemu samolot może oddalić się na bezpieczną odległość.
Nowa bomba z czasem zastąpiła starsze bomby B28, B43 i B53 w uzbrojeniu lotnictwa strategicznego. Do 1987 roku wyprodukowano ok. 1000 bomb B83. Następnie zamówiono następne 1500 ale po 1989 roku drugie zamówienie zostało zredukowane. W połowie lat 90. w służbie było ok. 1400 bomb B83.
Bomba B83 jest przenoszona głównie przez samoloty lotnictwa strategicznego: B-1B, B-2, B-52, FB-111. Do jej przenoszenia przystosowano także samoloty lotnictwa taktycznego: F-4, A-4, A-6, A-7, F-16 i F/A-18.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Kiński, Amerykańskie bomby atomowe, Nowa Technika Wojskowa 10/95. ISSN 1230-1655
