Balantidioza
Z Wikipedii
 |
Szparkoszyca [balantydioza] |
| ICD-10: |
A07.0
|
|
A07.0.0 {{{X.0}}} |
|
| A07.0.1 {{{X.1}}} | |
| A07.0.2 {{{X.2}}} | |
| A07.0.3 {{{X.3}}} | |
| A07.0.4 {{{X.4}}} | |
| A07.0.5 {{{X.5}}} | |
| A07.0.6 {{{X.6}}} | |
| A07.0.7 {{{X.7}}} | |
| A07.0.8 {{{X.8}}} | |
| A07.0.9 {{{X.9}}} | |
Balantidioza - to choroba zakaźna, rozwijająca się w wyniku zakażenia pierwotniakiem Balantidium coli.
Pierwotniak ten jest szeroko rozpowszechniony i zakażenie typowo występuje u świń, które zarówno są rezerwuarem jak i gospodarzem pasożyta. Do zakażenia człowieka dochodzi drogą oralną, poprzez spożycie pożywienia lub wody skażonych świńskim kałem, który zawiera cysty Balantidium coli. Opisywano również zakażenia droga bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną.
Spis treści |
[edytuj] Cykl życiowy
Połknięte cysty uwalniają trofozoity, które przebywają i namnażają się w świetle jelita grubego, powodując jej naciek zapalny z ogniskową martwicą i wytworzeniem owrzodzeń. U większości chorych przebiega to bezobjawowo, jednak u niektórych pojawia się biegunka - główny objaw choroby. Choroba bardzo rzadko przebiega z objawami krwawienia z przewodu pokarmowego, który może imitować czerwonkę. Nigdy w przebiegu balantidiozy nie dochodzi do zajęcia drogą krwi innych narządów (jak ma to miejsce w pełzakowicy).
[edytuj] Rozpoznanie
Rozpoznanie choroby opiera się na stwierdzeniu trofozoitów w kale lub wycinkach błony śluzowej jelita grubego.
[edytuj] Leczenie
W leczeniu stosuje się tetracyklinę w dawce 500 miligramów co 6 godzin przez tydzień.
[edytuj] Bibliografia
- Interna Harrisona, tom II. Wydawnictwo Czelej, s. 1814. ISBN 83-88063-41-3.
- Parazytologia i akroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, ss. 156-158. ISBN 83-01-13804-1.
