Benedykt IX

Z Wikipedii

Benedykt IX
Imię łacińskie	Benedictus IX
Data wyboru	21 października 1032 10 marca 1045 8 listopada 1047
Imię i nazwisko	Teofilatto di Tuscolo
Urodzony	ok. 1012
Zmarł	? Grotaferrata

Benedykt IX, papież – jego pontyfikat przypadał w okresie od 21 października 1032 – wrzesień 1044, 10 marca – 1 maja 1045, 8 listopada 1047 – 17 lipca 1048.

Właściwie Teofilatto di Tuscolo, ur. 1012. Był bratankiem dwóch poprzednich papieży: Benedykta VIII i Jana XIX. Jedyny papież sprawujący swój urząd w trzech odrębnych okresach (21 października 1032 – wrzesień 1044, 10 marca – 1 maja 1045, 8 listopada 1047 – 17 lipca 1048). Na tronie papieskim został osadzony przez swojego ojca, Alberyka, który Stolicę Piotrową traktował jako dziedzictwo rodzinne. Miał wówczas około 20 lat, a nie, jak wcześniej przypuszczano, około 12. O jego pierwszym pontyfikacie niewiele wiadomo oprócz tego, że przewodził dwóm lub trzem synodom i nadał przywileje wielu kościołom i klasztorom. Nalegał na Brzetysława, księcia Czech, by ten znalazł odpowiednie miejsce, w którym by mogło spocząć ciało św. Wojciecha po zabraniu go z Polski.

W 1037 roku udał się na północ, na spotkanie z cesarzem Konradem. Przy tej okazji nałożył ekskomunikę na swojego przeciwnika, arcybiskupa Heriberta z Mediolanu. W 1044 jedno ze stronnictw, wykorzystując jako argument rozwiązły tryb życia Benedykta, wywołało poważne rozruchy, w wyniku których utracił on tron papieski. W jego miejsce obrano Jana, biskupa Sabiny (papież Sylwester III).

W tym samym roku Benedyktowi udało się wypędzić Sylwestra jednak zrezygnował z objęcia urzędu. Jak się wydaje przyczyną rezygnacji był fakt, iż był żonaty. Ponadto Jan Gratian zaoferował mu dużą sumę pieniędzy za wyzbycie się papieskich ambicji. Sam Gratian został wybrany papieżem i przyjął imię Grzegorza VI (maj 1045). Wówczas na scenie pojawił się Benedykt, który obalił Grzegorza. Doprowadziło to do interwencji króla Henryka III. Benedykt, Sylwester i Grzegorz zostali oficjalnie pozbawieni stanowiska papieża (w 1046), a na następcę świętego Piotra wybrano Klemensa II.

W listopadzie 1047 roku Benedykt ponownie najeżdża Rzym. Zdobywa tron papieski przy pomocy Bonifacego, margrabiego Toskanii, oraz innych Toskańczyków. Kilka miesięcy później zostaje usunięty przez papieża Damazego II.

Jego dalsze losy nie są znane. Niektórzy autorzy twierdzą, że żył jeszcze, gdy umierał papież święty Leon IX i nigdy nie zrezygnował z prób powrotu na Stolicę Piotrową. Istnieje jednak bardziej prawdopodobna wersja wydarzeń. Opat Luka z opactwa Grottaferrata wspomina o czwartym opacie, świętym Bartłomieju (zm. 1065), do którego miał zgłosić się pozbawiony tronu papieskiego Benedykt. Poszedł za radą świętego, zrezygnował z papieskich ambicji i osiadł na dobrowolnym wygnaniu w Grotaferrata, gdzie zmarł.