Berengar I z Friulu
Z Wikipedii
Berengar I z Friulu[1], Berengariusz I z Friuli[2] (ur. 850-860, zm. 7 kwietnia 924) - margrabia Friulu, król Włoch od 888, cesarz od 915.
Był synem Eberharda z Friulu i Gizeli, córki cesarza Ludwika Pobożnego.
W 888 został królem Włoch. Po klęsce z Węgrami w 899 roku jego pozycja znacznie osłabła. W lutym 901 roku papież Benedykt IV koronował na cesarza Ludwika Ślepego, konkurenta Berengara I. W sierpniu 902 roku Berengar I zdołał wygnać nowego cesarza.
We wrześniu 915 roku w Bazylice św. Piotra Berengar został koronowany na cesarza przez papieża Jana X.
Berengar został zamordowany w 924 roku.
Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była poślubiona około 880 roku Bertila ze Spoleto, drugą nieznanego pochodzenia Anna.
Przypisy
[edytuj] Bibliografia
- Brandenburg E., Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 2.
- McBrien Richard P., Leksykon papieży, Warszawa 2003, s. 109, 111-112.
- Morby J. E., Dynastie świata, Kraków 1995, s. 163.
| Poprzednik Unroch III |
Margrabia Friuli 874 – 890? |
Następca Walfred |
| Poprzednik Karol Gruby |
Król Włoch 888 – 924 |
Następca Rudolf Burgundzki (antykról od 922) Hugo z Arles (król od 926) |
| Poprzednik Ludwik Ślepy |
Cesarz Rzymski 915 – 924 |
Następca Otton I Wielki |
