Biłka Szlachecka

Z Wikipedii


Biłka Szlachecka
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	pustomycki
Położenie	49°49' N 24°18' E
Wysokość	233 m n.p.m.
Położenie na mapie kraju Biłka Szlachecka

Biłka Szlachecka (ukr. Верхня Білка) – wieś, obecnie na Ukrainie w rejonie pustomyckim obwodu lwowskiego, położona ok. 19 km na wschód od centrum Lwowa nad rzeczką Biłką.

W okresie II Rzeczypospolitej w powiecie lwowskim ziemskim w województwie lwowskim.

[edytuj] Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości w 1400 roku, położonej na trakcie gliniańskim z lwowskiego Łyczakowa do Glinian. Pierwsi właściciele to ród Włodków z Mazowsza herbu Sulima, w 1441 powstaje tu pierwszy kościół spalony przez Tatarów. W 1620 miejscowość zniszczona przez najazd turecko-tatarski, w 1627 opustoszałą wieś ponownie spustoszyli Turcy biorąc ludność w jasyr, a kościół przekształcili w stajnie. Po upadku I Rzeczypospolitej w zaborze austriackim wraz z Galicją.

W 1883 odsłonięto tu pomnik Jana III Sobieskiego. 24 listopada 1918 roku trwały walki z Ukraińcami o Biłkę Szlachecką i sąsiednią Biłkę Królewską, w wyniku czego spłonęło 98 zagród i zabudowania przy kościele, zginęło 45 osób, 22 zostały ranne. Po wyczerpaniu amunicji obrońcy przedarli się do Lwowa i tam walczyli w obronie miasta. Miejscowy proboszcz ukrywający się w sąsiedniej wsi został zamordowany przed kościołem. Po wojnie polsko-bolszewickiej stanął tu pomnik upamiętniający zamordowanych biłczan z listą zabitych i orłem, zburzony przez żołnierzy radzieckich w 1939. W 1939 w Biłce rozbrojono kilka z oddziałów polskich. W czasie okupacji sowieckiej w miejscowym klasztorze urządzono dom dziecka dla polskich dzieci z Lwowa, Rosjanie przy okazji zlikwidowali klasztor. Po wkroczeniu Niemców w ramach operacji Barbarossa dzieci zostały częściowo przygarnięte przez mieszkańców wsi, częściowo wróciły do Lwowa.

W 1944 miejscowość znalazła się w Ukraińskiej SSR w ramach ZSRR, a polska ludność została wysiedlona - głównie na Opolszczyznę. Od 1991 w niepodległej Ukrainie.