Bieg i upad
Z Wikipedii
Bieg i upad podstawowe parametry stosowane do opisu położenia warstw skalnych oraz pokładów kopalin. W celu jednoznacznego określenia położenia warstw skalnych w przestrzeni podaje się również kierunek zapadania określony względem stron świata.
[edytuj] Bieg warstwy
1. Bieg warstwy - ślad (linii) przecięcia się stropowej lub spągowej powierzchni warstwy (pokładu lub żyły) z płaszczyzną poziomą, lub też jest to prosta (linia) pozioma leżąca na powierzchni warstwy.
2. Biegiem warstwy nazywamy azymut linii biegu, czyli krawędzi przecięcia się powierzchni strukturalnej (takiej jak strop czy spąg warstwy) z powierzchnią terenu.
Bieg wyraża się liczbowo, podając jego azymut (czyli azymut linii, od 0 do 180°, w szczególnych przypadkach do 360°).
[edytuj] Upad warstwy
1. Upad warstwy - kierunek największego spadku warstwy, lub inaczej jest to linia leżąca na powierzchni warstwy wyznaczająca jej maksymalny spadek. Przeciwny kierunek nazywany jest wzniosem.
2. Upad warstwy to kąt między linią upadu, czyli linią największego spadku powierzchni strukturalnej a płaszczyzną warstwicową.
Upad wyraża się liczbowo, podając kąt między nim a poziomem (od 0°, co oznacza powierzchnię poziomą, do 90°).
[edytuj] Zapis parametrów warstwy
W oznaczaniu parametrów biegu i upadu istnieją regionalne różnice. W Polsce najczęściej stosowany jest następujący schemat zapisu BIEG/UPAD KIERUNEK ZAPADANIA np.
- 75/30S - czyli azymut linii biegu wynosi 75 stopni na zachód od kierunku południowego, kąt nachylenia w dół wynosi 30 stopni.
- '45/85N (czytaj: 45 przez 85 na N) azymut linii biegu wynosi 46 stopni na wschód od północy natomiast upad wynosi 85 stopni (ściana biegnie prawie pionowo, w kierunku godziny trzeciej na zegarku)
Na mapach geologicznych bieg i upad oznaczamy zwykle przez kreskę zgodną z kierunkiem linii biegu z dołączoną z jednej ze stron krótką kreseczką pokazującą kierunek zapadania.
