Brzoza żółta
Z Wikipedii
| Brzoza żółta | |
 Brzoza żółta - kora |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | leszczynowce |
| Rodzina | brzozowate |
| Rodzaj | brzoza |
| Nazwa systematyczna | |
| Betula alleghaniensis Britton | |
| Bull.Torrey Bot.Club31:166, 1904). | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Brzoza żółta (Betula alleghaniensis Britton) - gatunek drzewa należący do rodziny brzozowatych (Betulaceae Gray). Występuje w stanie dzikim w północno-wschodniej Ameryce Północnej, Krainie Wielkich Jezior; na zachód sięga po Dakotę i Arizonę. Jeden z podstawowych gatunków lasotwórczych w południowo-wschodniej Kanadzie.
[edytuj] Charakterystyka
- Cechy ogólne
- Drzewa w ojczyźnie wysokości do ok. 20-30 m i średnicy pnia do 80 cm; wiek do 300 lat. U nas osiąga 10-13 m.
- Pień
- Pokryty korą na młodszych pniach żółtawą do jasnobrązowej, łuszczącą się okrężnie cienkimi warstwami i zwisającą, na starszych pniach czerwonawobrązową, tarczkowatą (podobną do kory czereśni).
- Pędy
- Oliwkowozielone, w zimie jasnobrązowe, początkowo długo owłosione, jesienią tylko kosmate przy końcach; pączki zielone, częściowo owłosione. Kora pędów gorzkawa, o aromatycznym zapachu.
- Liście
- 8-12 cm długie, jajowate lub podłużniejajowate, zaostrzone, u nasady zaostrzone lub niesymetrycznie sercowate, wierzchem matowozielone, podobne do liści grabu. Brzegi ostro piłkowane, na spodzie owłosione (włoski długie) na nerwach i w ich kątach. Nerwy proste, nierozgałęzione, równoległe, występują w ilości 9-11(14) par.
- Kwiaty
- W kotkach wniesionych do góry.
- Owoce
- Owłosione (czasem tylko na czubkach) oskrzydlone orzeszki w pojedynczych, osadzonych na krótkich trzoneczkach, grubych, jajowatych do kulistych (2-3 cm dług., 1,5 (2) cm szer.) długo nie rozpadających się owocostanach; łuski owocostanów owłosione, klapki wąskie, podniesione, klapka środkowa czasem dłuższa od bocznych;
- Biotop
- Drzewo leśne, rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, wilgotnych i bagnistych. Występuje wspólnie m. in. z klonem cukrowym (Acer saccharum), bukiem wielkolistnym (Fagus grandifolia), dębem czerwonym (Quercus rubra), lipą amerykańską (Tilia americana) i jesionem amerykańskim (Fraxinus americana).
[edytuj] Zastosowanie
W południowo-wschodniej Kanadzie najważniejsze gospodarczo drzewo tego obszaru. W Europie jako drzewo ozdobne od II poł. XVIII w.; oryginalne drzewo (nietypowe dla brzozy liście, charakterystyczna kora, zapach młodych pędów), w Polsce całkowicie wytrzymałe na mróz, jednak starsze okazy spotykane rzadko. Wymaga gleb żyznych, głębokich i świeżych. Sadzić należy pojedynczo lub w małych grupach.
