Brzoza Maksimowicza
Z Wikipedii
| Brzoza Maksimowicza | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | leszczynowce |
| Rodzina | brzozowate |
| Rodzaj | brzoza |
| Nazwa systematyczna | |
| Betula maximowicziana Regel | |
| Bull.Soc.Imp.Naturalistes Moscou38(2):418, 1865 | |
| Synonimy | |
| syn. Betula maximowiczii Regel | |
Brzoza Maksimowicza (Betula maximowicziana Regel in DC.) - gatunek drzewa z rodziny brzozowatych. Występuje w stanie dzikim w Japonii, w górach wysp Hokkaido i Hondo (endemit). Uwaga: Betula maximowiczii Rupr. jest innym gatunkiem.
[edytuj] Charakterystka
- Pokrój
- Drzewo wysokości do 30 m i 1,2 m średnicy pnia (w ojczyźnie).
- Pokrój
- Korona luźno rozgałęziona, jednak regularna. Kora pomarańczowoszara (młoda pomarańczowobrązowa), łuszcząca się pasmami. Pędy nagie, czerwonawobrunatne lub wiśniowobrązowe, z nielicznymi białymi gruczołkami, pachnące. Pączki zaostrzone; ich czubki ciemniejsze.
- Liście
- Większe niż u innych brzóz, na długich do 3(3,5) cm ogonkach, długie i szerokie do 14(18) cm, szerokojajowate, u podstawy głęboko sercowate, ostro zakończone, podwójnie ostro piłkowane (ząbki o lekko wygiętych końcach), na młodych drzewach obustronnie miękko owłosione, na starszych drzewach nagie. Jesienią przebarwiają się na piękny kolor złocistożółty. Nerwów (8)10-12(13) par.
- Kwiaty
- W kotkach, jak u wszystkich brzóz.
- Owoce
- Owocostany zwisające, do 7 cm długości, występujące po 2-4 razem. Łuski o klapkach bocznych wysłużonych i zaokrąglonych, krótszych od klapki środkowej. Skrzydełka owoców znacznie (2-3 razy) szersze od orzeszka.
- Biotop
- Występuje w lasach górskich.
[edytuj] Zastosowanie
Drewno używane do produkcji mebli, klepki, forniru, także do produkcji papieru.
Do Europy sprowadzona w 1888 r. (Anglia). W Polsce uprawiana od końca XIX w. jako drzewo ozdobne, szybkorosnące, wytrzymałe w dużym stopniu na mrozy, wykazujące się dużą tolerancją na warunki miejskie. Szczególnie interesująca jesienią, podczas przebarwiania liści. Polecane sadzenie pojedyczo na otwartej przestrzeni, celem osiągnięcia szerokiej, nisko rozgałęzionej korony.
