Budo
Z Wikipedii
Budō (jap. 武道: bu - walka, wojna i dō- droga, metoda, sposób postępowania) to:
- termin bardzo bliski dwóm innym: bujutsu (technika, sztuka walki) i bugei (ćwiczenie umysłu i ciała poprzez uprawianie sztuk walki)
W erze Meiji oraz w początkach ery Shōwa pojawiło się wymaganie wyższego "uduchowienia" japońskich sztuk walki. Ponieważ dotychczas stosowany termin bujutsu implikował trening natury raczej technicznej, wskazywano że powinno pojawić się nowe określenie odzwierciedlające właśnie tę duchową naturę sztuk i sportów walki. W roku 1919 organizacja Dai Nippon Butokukai, jednocząca podówczas główne japońskie sztuki walki, przemianowała sztukę gekken (japońską szermierkę na miecze), jūjutsu (japoński sposób walki wręcz) oraz kyūjutsu (japońskie łucznictwo), odpowiednio na kendō, jūdō i kyūdō. Termin budō odnosił się wówczas do tych trzech dyscyplin. Obecnie rozumienie tego terminu jest znacznie szersze; obejmuje się nim ponadto takie sztuki i sporty walki jak aikidō, jū-kendō, karate-dō, naginata-dō, iaidō, jōdō, battōdō, shōrinji kenpō i sumō.
Tradycyjne dziedziny budō często określane są terminem koryū, natomiast wywodzące się z nich nowoczesne japońskie sztuki walki i dyscypliny sportowe określa się jako gendai budō.
[edytuj] Bibliografia
- Pawluk Janusz "Saga o budo"
- Sikorski Waldemar, Tokarski Stanisław "Budo: japońskie sztuki walki"
