CAMS-30
Z Wikipedii
| CAMS-30 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Francja |
| Producent | Chantiers Aéro-Maritimes de la Seine (CAMS) |
| Typ | szkolna łódź latająca |
| Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga | 2 (uczeń, instruktor) |
| Historia | |
| Data oblotu | 1923 |
| Lata produkcji | 1924 - ? |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 silnik rzędowy, 8-cylindrowy w układzie „V” Hispano-Suiza L-4 |
| Moc | 150 KM (110 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 12,40 m |
| Długość | 9,38 m |
| Wysokość | 3,12 m |
| Powierzchnia nośna | 43,00 m² |
| Masa | |
| Własna | 850 kg |
| Startowa | 1 270 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 150 km/h |
| Prędkość przelotowa | 120 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 2,6 m/s |
| Pułap | 3 000 m |
| Zasięg | 400 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Francja, Jugosławia, Polska | |
CAMS-30 – francuska szkolna łódź latająca zbudowana w 1923 roku we francuskiej wytwórni Chantiers Aéro-Maritimes de la Seine (skrót CAMS) w Paryżu.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Prototyp łodzi latającej CAMS-30 został opracowany w 1923 roku przez inż. M. Conflertti. Został on oblatany w połowie 1923 roku.
Samolot CAMS-30 był dwupłatową łodzią latającą napędzaną silnikiem rzędowym chłodzonym cieczą. Kadłub łodziowy, płaskodenny z redanem, miał konstrukcję drewnianą i pokrycie w całości sklejką. W przedniej części kadłuba, przed komorą płatów, mieściła się odkryta kabina z dwoma miejscami obok siebie – ucznia z lewej i instruktora z prawej strony. Kabina była wyposażona w zestaw podwójnych urządzeń sterowniczych i podstawowe przyrządy pokładowe. Kabina z przodu osłonięta była wiatrochronem składającym się z dwóch osobnych połówek. Za kabiną do kadłuba przytwierdzony był płat dolny. Pod tym płatem umieszczono dwa pływaki ustateczniające. Do dolnego płata był przytwierdzony za pomocą słupków wykonanych z rur stalowych płat górny. Komorę płatów usztywniono cięgnami stalowymi. Płaty miały konstrukcję dwudźwigarową, drewnianą i były kryte płótnem. Lotki mieściły się na górnym płacie. W środku pod górnym płatem zamocowano na koźle z rur stalowych silnik rzędowy ze śmigłem pchającym. Dwie chłodnice cieczy chłodzącej silnik znajdowały się po obu jego stronach. Zbiornik paliwa o pojemności 140 l umieszczony był w górnym płacie. Na końcu kadłuba przytwierdzone było usterzenie pionowe z podziałem na statecznik i ster kierunku. Do usterzenia pionowego, mniej więcej w połowie jego wysokości, zamocowano usterzenie poziome podparte z obu stron kadłuba zestrzałami. Stateczniki i stery miały konstrukcję drewnianą, krytą płótnem.
Po przeprowadzeniu w 1924 roku prób w locie łódź latająca CAMS-30 wprowadzono do produkcji. Wobec jednak braku zainteresowania ze strony lotnictwa francuskiej marynarki wojennej, produkowano je w niewielkich seriach oznaczonych literami od A do E. Samoloty te przeznaczone były na eksport a litery oznaczany serie dla poszczególnych państw, np. wersja oznaczona CAMS-30A składała się z 7 sztuk i została wyprodukowana dla Jugosławii.
Łącznie zbudowano 31 wodnosamolotów tego typu.
[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim
W 1924 roku ówczesny szef IV Departamentu Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych gen. Armanda Levécque, złożył zamówienie na 4 łodzie latające CAMS-30, wersja ta została oznaczona jako CAMS-30E. Samoloty te w 1926 roku otrzymał Morski Dywizjon Lotniczy w Pucku.
Samoloty te zostały przydzielone do Eskadry Szkolnej i Bliskiego Wywiadu Morskiego Dywizjonu Lotniczego. Służyły one do szkolenia i treningów pilotów.
W dniu 11 maja 1930 roku jedna z łodzi uległa awarii i wypadkowi, a w 1931 następna. Ostatnie dwie łodzie latające CAMS-30E zostały skasowane w 1931 roku.
Z kadłubów tych dwóch ostatnich samolotów wykonano ślizgacz w układzie katamarana, napędzany silnikiem rzędowym Hispano-Suiza o mocy 150 KM (110 kW) z dwułopatowym śmigłem pchającym.
[edytuj] Opis techniczny
Samolot CAMS-30E był dwumiejscową szkolną łodzią latającą, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Napęd: 1 silnik rzędowe chłodzone cieczą. Śmigło pchające, dwułopatowe lub czterołopatowe, drewniane.
