Charlotta Napoleona Bonaparte
Z Wikipedii
Charlotta Napoleona Bonaparte (fr. Charlotte Napoléone, Princesse française, Altesse Impériale, ur. 31 października 1802, Paryż , zm. Sarzana, 2 marca 1839)
Była córką ks. Józefa, (starszego brata Napoleona I), króla Neapolu i Sycylii, króla Hiszpanii i Indii, tytularnego hrabiego de Survilliers, i Marii Julii Clary (córki Franciszka Clary i Franciszki Somis), siostry szwedzkiej królowej Desirée (żony Karola XIV Jana Bernadotte), niegdyś narzeczonej Napoleona. Członek dynastii cesarskiej ("Cesarska Wysokość") od 1804 roku. Infantka Hiszpanii od 1808 roku do 1813 roku. W Brukseli 23 lipca 1826 roku poślubiła swego kuzyna ks. Napoleona Ludwika Bonaparte (1804 - 1831), (syna Ludwika Bonapartego), byłego wielkiego księcia Bergu i Cleves, tytularnego króla Holandii, starszego brata Napoleona III. Małżeństwo było bezpotomne.