Chloropikryna

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania infoboksu. Jeśli możesz, zrób to korzystając z szablonu {{związek chemiczny infobox}}.
Instrukcja użycia szablonu znajduje się na jego stronie dokumentacji. Zobacz też listę artykułów z szablonem.

chloropikryna

Chloropikryna (trichloronitrometan, nitrochloroform, Cl₃CNO₂) - bojowy środek trujący z grupy drażniących. Otrzymany w 1848 r. przez Stenhousa.

[edytuj] Identyfikacja

Numer CAS: 76-06-2
Oznaczenia wojskowe: USA - PS, Niemcy - Klop.

[edytuj] Właściwości fizyczne

Jest bezbarwną, ciężką cieczą o gęstości 1,658 g/cm³. Ma ostry i przenikliwy zapach. Temperatura wrzenia - 385 K, topnienia - 204 K. Jest substancją lotną (maksymalne stężenie par 184 mg/dm³).

[edytuj] Właściwości chemiczne

Praktycznie nierozpuszczalna w wodzie, lepiej w rozpuszczalnikach organicznych i wielu bojowych środkach trujących (iperyty, fosgen, difosgen, fosforoorganiczne bojowe środki trujące). Jest substancją trwałą chemicznie. Hydrolizuje tylko w środowisku zasadowym przy podwyższonej temperaturze. Właściwymi dla chloropikryny odkażalnikami są roztwory alkoholanów, i siarczków metali alkalicznych. W temperaturach powyżej 400°C rozkłada się z wydzieleniem fosgenu.

[edytuj] Działanie toksyczne

Pary chloropikryny silnie drażnią błony śluzowe oczu i dróg oddechowych wywołując łzawienie, kichanie i kaszel (przy stężaniach od 2*10^-3 mg/dm³. Działa dusząco (z objawami w postaci bólu w okolicy żołądka, wymiotów, obrzęku płuc i utraty przytomności) przy stężeniach powyżej 0,1 mg/dm³. W stanie ciekłym powoduje oparzenia skóry. Inhalacyjna dawka śmiertelna wynosi dla chloropikryny 20000 mg*min*m^-3.