Chlorytoid

Z Wikipedii

Chlorytoid – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.

Nazwa nawiązuje do powierzchownego podobieństwa tego minerału do chlorytów, lecz bardzo różniący się od strukturalnie, w 1837 roku został zidentyfikowany jako oddzielny minerał.

[edytuj] Właściwości

Wzór chemiczny: (Al,Fe₁₂)[(Si,Al)₈O₂₀](OH)₁₆ – zasadowy krzemian glinu i żelaza.
Układ krystalograficzny: jednoskośny (niekiedy trójskośny)
Barwa: od ciemnozielonej do czarnej.
Twardość w skali Mohsa: 6,5.
Rysa: zielona
Połysk: szklisty, perłowy
Łupliwość: doskonała.
Przełam: niewidoczny.
Gęstość: 3,51-3,61

Tworzy kryształy o pokroju blaszkowym, płytkowym, tabliczkowym o pseudoheksagonalnym pokroju. Występuje w skupieniach zbitych, łuseczkowatych, płytkowych, włóknistych. Cienkie płytki minerału charakteryzują się wyraźnym pleochroizmem. Tworzy odmiany zasobne w magnez – (sismondyt) i mangan – (ottrelit).

[edytuj] Występowanie:

Występuje w skałach przeobrażonych metamorficznych w strefie epi. Powstał pod wpływem temperatury i ciśnienia. Znany z niektórych zieleńców, łupków glaukofanowych, marmurów, hornfelsów. Współwystępuje z chlorytem, kwarcem, miką, staurolitem, granatem, korundem.

Miejsca występowania: Norwegia, Szwajcaria, Austria, Niemcy, Wielka Brytania, Turcja, Quebec, Deep River w Kanadzie, stany Karolina Północna i Rhode Island w USA.