Choroba Kikuchi i Fujimoto
Z Wikipedii
Choroba Kikuchi i Fujimoto (ang. Kikuchi-Fujimoto disease, KFD, Kikuchi's disease, histiocytic necrotizing lymphadenitis) – niezwykle rzadka choroba, samoograniczająca się i o łagodnym przebiegu, charakteryzująca się bolesną limfadenopatią węzłów szyjnych, której zazwyczaj towarzyszy łagodna gorączka i nocne poty. Do rzadszych objawów należą utrata wagi, nudności, wymioty, suchość w gardle.
Choroba Kikuchi i Fujimoto jest bardzo rzadka; przypadki opisywano na całym świecie, częściej w populacji japońskiej. Obraz kliniczny, histopatologia i cechy immunohistochemiczne sugerują etiologię wirusową schorzenia, ale jak dotąd nie udowodniono tej hipotezy. Rozpoznanie stawiane jest zazwyczaj na podstawie wyniku biopsji powiększonych węzłów szyjnych. Choroba spontanicznie ustępuje w przeciągu 1-4 miesięcy. Chorobę opisali, niezależnie od siebie, M. Kikuchi i Y. Fujimoto w 1972 roku.
[edytuj] Bibliografia
- Bosch X, Guilabert A. Kikuchi-Fujimoto disease. Orphanet J Rare Dis. 1, 18. 2006. PMID 16722618. DOI:10.1186/1750-1172-1-18