Chotyniec

Z Wikipedii

Współrzędne: 49°57' N 23°01' E49.95 23.0166667 (Chotyniec)


Chotyniec
Województwo	podkarpackie
Powiat	jarosławski
Gmina	Radymno
Położenie	49° 57' N 23° 01' E
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności	340 osób
Strefa numeracyjna (do 2005)	16
Tablice rejestracyjne	RJA
Położenie na mapie Polski Chotyniec
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Cerkiew w Chotyńcu

Chotyniec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Radymno. Miejscowość znajduje się na podkarpackim Szlaku Architektury Drewnianej.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.

Przed II wojną światową Chotyniec był dużą wsią zamieszkaną głównie przez Ukraińców. W czasie akcji "Wisła" wysiedlono 740 osób. Po 1956 roku do wsi powróciło kilkanaście ukraińskich rodzin. W Chotyńcu działa od 1992 r. Zespół Taneczny "Dibrowa", kierowany przez choreografa Andrzeja Putko.

[edytuj] Cerkiew pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy

W Chotyńcu znajduje się parafia greckokatolicka oraz piękna cerkiew drewniana pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy wzniesiona w 1613 roku. Jest jedną z nielicznych czynnych świątyń greckokatolickich w Polsce, które szczęśliwie przetrwały niszczycielską wojnę i powojenne akcje deportacyjne. Pierwotnie mogła to być budowla trójdzielna, z dwiema lub trzema kopułami na tamburach. Nad babińcem znajdowała się kaplica pw. Zwiastowania, z zewnętrznymi galeriami. Cerkiew wielokrotnie poddawana była remontom i istotnym przekształceniom m.in. w 1733, 1858 i 1925 r. Po wysiedleniach 1947 roku została zamknięta, a następnie przekazana kościołowi rzymskokatolickiemu. W latach 80. XX wieku zamknięto ją ponownie, ze względu na zły stan techniczny. W 1990 roku świątynia przejęta została przez miejscowych Ukraińców. Wtedy stała się świątynią odrodzonej parafii greckokatolickiej. W latach 1991-1994 dokonano kompleksowej renowacji obiektu, głównie siłami miejscowych parafian.

Cerkiew wyróżnia się oryginalną, bardzo harmonijną bryłą. Jest to budowla jednonawowa, czwórdzielna, wykonana całkowicie z drewna, o konstrukcji zrębowej. W podziale wewnętrznym wyróżnia się prezbiterium, nawę, babiniec i przedsionek. Prezbiterium, nawa i babiniec nakryte są kopułami na ośmiobocznych bębnach, a przedsionek dwuspadowym dachem. Babiniec ma trzy kondygnacje, zaś prezbiterium dwie. Boczne ściany drugiej kondygnacji babińca tworzą galeryjki arkadowe. Pod okapem dolnej kondygnacji znajdują się soboty. Drewniana dzwonnika z XVII wieku została przeniesiona w 1993 roku ze wsi Torki koło Medyki. Oryginalna dzwonnica zniszczona została podczas I wojny światowej.

We wnętrzu zachowała się polichromia figuralno-ornamentalna z 1735 i 1772 roku ze szczególnie interesującym malowidłem Sąd Ostateczny na południowej ścianie nawy. Po latach zaniedbania wyposażenie jest niekompletne, ale zachował się odnowiony ostatnio ikonostas, zapewne z 1671 roku, w którym umieszczono cudowną ikonę Matki Boskiej. Na uwagę zasługuje również ikona świętego Mikołaja.