Chromit
Z Wikipedii
Chromit – minerał z grupy tlenków, zaliczany do grupy spineli chromowych.
Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału, którego głównym składnikiem jest chrom; gr. khroma (chroma) = kolor, barwa (W Haidinger – 1845r.). Minerał pospolity, szeroko rozpowszechniony. Jeden z pierwszych minerałów, które wyodrębniają się w procesie różnicowania magmy.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości:
- Chemizm: FeCr2O4 - tlenek żelaza i chromu
- Układ krystalograficzny: regularny
- Twardość: 5,5
- Gęstość: 4,5 – 4,8
- Rysa: brunatna, brunatnoczarna
- Barwa: czarna, brunatnoczarna
- Przełam: nierówny lub muszlowy
- Połysk: metaliczny, tłusty
- Łupliwość: brak
Rzadko tworzy prawidłowo wykształcone, niewielkie kryształy, przyjmujące prawie wyłącznie postać ośmiościanu. Występuje w skupieniach ziarnistych i zbitych, niekiedy występuje w formie brył lub gniazd. Jest twardy, stosunkowo ciężki, kruchy, nieprzezroczysty. Czasami wykazuje słabe właściwości magnetyczne. Często zawiera domieszki: żelaza, glinu, magnezu, manganu, cynku. Tworzy kryształy mieszane z magnesiochromitem oraz spinelem.
[edytuj] Występowanie:
Występuje w zasadowych skałach magmowych (perydotytach, gabrach,) oraz w serpentynitach. Zwykle towarzyszy mu oliwin, bądź minerały z grupy serpentynitu. Bardzo często współwystępuje z magnesiochromitem, magnetytem, uwarowitem - (granat chromowy). Bywa spotykany w piaskach i żwirach.
Miejsca występowania: Zimbabwe, RPA, Rosja, Turcja, USA, Rumunia, Norwegia.
W Polsce – w okolicach Góry Ślęży, Ząbkowic Śląskich (najczęściej występuje w serpentynitach).
[edytuj] Zastosowanie:
Najważniejsze źródło otrzymywania chromu ( przemysł metalurgiczny: stal chromowa, stopy z żelazem i niklem). Używany w przemyśle farbiarskim, garbarskim, włókienniczym, szklarskim, materiałów ogniotrwałych. Używany jako środek antykorozyjny (chromowanie). Ma znaczenie naukowe (jako wskaźnik genezy skał). Ma znaczenie kolekcjonerskie (najpiękniejsze okazy pochodzą z Namibii).
[edytuj] Zobacz też:
http://webmineral.com/data/Chromite.shtml
[edytuj] Bibliografia:
- Atlas mineralogii –G. G. Gormaz , J. J. Casanovas – „Wiedza i życie”1992r.
- W. Heflik, L. Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” - 1998r.
- J. Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o - 2003r.
- W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd.” Alma-Press” 2003r.
- J. Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997r.
