Cumulonimbus

Z Wikipedii

Cumulonimbus

Cumulonimbus capillatus incus

Cumulonimbus (Cb - chmura kłębiasta deszczowa) to gęsta chmura w kształcie wieży Cumulonimbus calvus (Cb calv) (Calvus z łac. "Łysy"), a w postaci rozbudowanej przypominająca olbrzymie kowadło lub grzyb Cumulonimbus incus (Cb inc). Podstawa tych chmur znajduje się na wysokości 2÷3 km, natomiast górny ich pułap może przekraczać 20 km. Są to chmury najbardziej rozbudowane w kierunku pionowym, dlatego zjawiska fizyczne w nich występujące są bardzo gwałtowne, co owocuje równie gwałtownymi zjawiskami pogodowymi. Złożona z kropel wody oraz kryształków lodu, przy czym dolna część cumulonimbusa zbudowana jest z kropelek wody, górna zaś z kryształków lodu. Chmury tego rodzaju mogą być źródłem gwałtownych opadów deszczu, śniegu lub gradu, którym często towarzyszą wyładowania elektryczne (burze).

Cechą charakterystyczną tego rodzaju chmury jest występowanie silnego wiatru tuż przed rozpoczęciem opadu. Wiatr ten nosi nazwę "szkwał" i występuje w "przedniej części chmury".

W chmurach tego typu występują bardzo silne prądy wznoszące (jak i zstępujące) - potrafią dochodzić nawet do kilkudziesięciu metrów na sekundę. Spotykane prędkości prądów wznoszących dochodzą do 10-15 m/s, a nawet do 25 m/s (w przypadku, gdy chmura jest dobrze rozwinięta). Z tego powodu, mogą się wydawać interesujące dla szybowników. Mimo to, ze względu jednak na swój często burzowy, turbulentny charakter, wykorzystanie ich w lotach szybowcowych jest bardzo niebezpieczne. Dzięki swoim niezwykłym właściwościom, w przeszłości, chmury te były wykorzystywane przez szybowników do zdobywania dużych wysokości, jednak w chwili obecnej loty szybowcowe w chmurach Cumulonimbus są w Polsce zakazane.

Symbol, którym oznacza się chmury typu cumulonimbus: