Czynnik chłodniczy

Z Wikipedii

Czynnik chłodniczy - czynnik termodynamiczny, który uczestniczy w wymianie ciepła w urządzeniu chłodniczym lub pompie ciepła. Wrząc pod niskim ciśnieniem i w niskiej temperaturze pobiera ciepło, które następnie oddaje w trakcie skraplania pod wyższym ciśnieniem i w wyższej temperaturze.

Czynniki chłodnicze zostały wprowadzone do chłodnictwa w latach trzydziestych XIX wieku, wraz z wynalezieniem przez Jacoba Perkinsa parowego sprężarkowego urządzenia chłodniczego.

[edytuj] Podział czynników chłodniczych

Klasyfikacja płynów roboczych wykorzystywanych w urządzeniach chłodniczych

• syntetyczne
  • jednorodne
    • freony
  • mieszaniny
    • azeotropowe - nie wykazujące poślizgu temperaturowego
    • zeotropowe (nieazeotropowe) – wykazujące poślizg temperaturowy
• naturalne
  • organiczne
    • węglowodory (lub ich mieszaniny)
  • nieorganiczne
    • amoniak (R-717)
    • dwutlenek węgla (R-744)
    • powietrze (R-729)

[edytuj] Wymagania stawiane czynnikom chłodniczym

Idealny czynnik chłodniczy powinien mieć dobre własności termodynamiczne, być bezpieczny dla ludzi i środowiska oraz nie powodować korozji.

Nie znaleziono jeszcze substancji, która spełniałaby wszystkie wymagania.