Daimyō
Z Wikipedii
Daimyō (jap. 大名 posłuchaj *) – w średniowiecznej Japonii, po rozpoczęciu tzw. ery feudalnej (784 r.), byli to potężni i wpływowi władcy ziemscy. Daimyō zarządzali nieraz całymi wioskami i miastami, a do dyspozycji mieli własne oddziały samurajów.
Za rządów shōgunów z rodu Tokugawów nastąpił podział daimyō na fudai daimyō - bezpośrednich wasali shōguna, którzy byli spokrewnieni i związani z rodem Tokugawa jeszcze przed objęciem przez Tokugawów władzy oraz tozama daimyō, nie spokrewnionych z Tokugawami i uważających się za co najmniej im równych. W roku 1634, w obawie przed buntami daimyō, wprowadzono system zakładników, polegający na tym, że każdy daimyō ze swoją rodziną i świtą co drugi rok musiał przebywać na dworze shōguna w Edo. Gdy wracał do swojej prowincji, jego rodzina zostawała w Edo jako zakładnicy.