Daniel Dyluś
Z Wikipedii
Daniel Dyluś (ur. 3 grudnia 1964) - polski piłkarz i trener.
[edytuj] Piłkarz
Dyluś pierwsze kroki w piłkarskim świecie stawiał na boiskach Warmii i Mazur. Klubem, w którym zadebiutował w seniorskich rozgrywkach była Gwardia Szczytno. W 1987 roku dzięki dobrej postawie na boisku piłkarza zatrudniono w Zagłębiu Lubin. Jeszcze w tym samym roku Dyluś zadebiutował w polskiej ekstraklasie. Pierwszy sezon gry zawodnika na najwyższym szczeblu rozgrywek w Polsce zakończył się występami w 27 spotkaniach, w których Dyluś pięciokrotnie trafił do bramki rywali. Mimo takiej skuteczności nie znalazł on w kolejnym sezonie uznania w oczach szkoleniowców.
Wiosną 1989 roku Daniel Dyluś zmienił barwy klubowe. Nowym klubem piłkarza stała się Miedź Legnica, z którą w sezonie 1991/1992 zdobył Puchar Polski. Wówczas sam piłkarz wywalczył również tytuł króla strzelców II ligi, zdobywając 19 bramek. Po tym sukcesie Dylusiem ponownie zainteresowało się Zagłębie Lubin. W kolejnym sezonie zdobył on 15 bramek dla lubińskiego klubu, czym w dużej mierze przyczynił się do pozostania Zagłębia w szeregach pierwszoligowych klubów.
Rok 1993 to przeprowadzka Dylusia do Pniew, gdzie piłkarz spędził kolejne półtora sezonu, reprezentując barwy miejscowego Sokoła. Wiosną 1995 zawodnik zaliczył także krótki epizod we francuskim US Valenciennes.
Po powrocie do Polski po Dylusia sięgnęli szkoleniowcy Jezioraka Iława, z którego w 1996 roku przeniósł się do Stomilu Olsztyn. W sezonie 1996/1997 Daniel Dyluś okazał się jednym z najskuteczniejszych strzelców olsztyńskiego zespołu, zdobywając 6 bramek na pierwszoligowych boiskach.
Jesienią 1997 roku piłkarz postanowił ponownie sprawdzić swoje siły poza ojczyzną. W tym celu wyjechał do Finlandii, gdzie zatrudniono go w I-ligowym Tampereen Pallo-Veikot. Trzy bramki tam strzelone były jedynymi, jakie piłkarz zapisał w swym zagranicznym dorobku. Wiosna 1998 roku to z kolei występy w belgijskim Royal Racing Club Tournaisien. W międzyczasie Dyluś był także piłkarzem Warmii Olsztyn, lecz nie zabawił tam zbyt długo.
Jesienią 1998 roku Dyluś na dobre powrócił do Polski. W przeciągu dwóch kolejnych sezonów reprezentował barwy pięciu klubów: Błękitnych Orneta, Pogoni Lwówek, Warty Poznań, GKS Katowice oraz Czarnych Żagań. Ekipa z Żagania była ostatnim klubem w karierze piłkarza.
[edytuj] Trener
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Daniel Dyluś rozpoczął szkolenia trenerskie. W ostatnich latach trenował m.in. OKS 1945 Olsztyn, którego pomimo wytycznych działaczy, nie zdołał w sezonie 2005/2006 wprowadzić do III ligi. Następnie Dyluś został wychowawcą klasy sportowej w gimnazjum przy ulicy Jana Pawła II w Pasymiu, a obecnie uczy on w Gimnazjum nr 12 w Olsztynie. Swoją posturą pomaga on w rozwoju klubu Błękitni Pasym.
