David Coverdale

Z Wikipedii

David Coverdale(ur. 22 września 1951 w Saltburn-by-the-Sea) – brytyjski wokalista rockowy członek m.in. Deep Purple i Whitesnake.

Coverdale był mało znanym muzykiem do momentu zastąpienia Iana Gillana w Deep Purple w 1973r. Pracował w sklepie z ubraniami w Redcar, kiedy wysłał swoją taśmę demo do Deep Purple. Dzięki swojemu głębokiemu, bluesowemu głosowi został przyjęty do zespołu i dzielił swe wokalne obowiązki z basistą Glennem Hughesem. Trzy lata później zespół rozpadł się całkowicie (ale jak czas pokaże nie bezpowrotnie). Wtedy przeniósł się do Niemiec, i przekazał swoje ścieżki wokalne na projekt z udziałem wielu artystów zorganizowany przez Eddiego Hardina, a zarejestrowany przez RCA Records jako Wizard's Convention.

Nie mogąc wystąpić w Anglii z powodu problemów z kontraktem, Coverdale nagrał wokal na swój solowy album, podczas, gdy reszta ścieżek została nagrana w Londynie. Muzycy, którzy zagrali na tym albumie zostali potem członkami oryginalnego składu Whitesnake. W 1982r. Coverdale'owi zaproponowano dołączenie do Black Sabbath (Dio odszedł wtedy na skutek kłótni z Iommim) razem z perkusistą Cozym Powellem oraz do Bad Company, w którym miałby zastąpić Paul'a Rodgers'a. Coverdale odmówił a Tony Iommi zwerbował wtedy Iana Gillana, poprzednika Coverdale'a w Deep Purple, natomiast zespół Bad Company zakończył działalność. Powell dołączył do Coverdale'a w 1984 r. i nagrali razem album Slide It In. Mimo sporej popularności, Whitesnake nie cieszył się szacunkiem kolegów z branży. W utworze Still Of The Night z albumu 1987, zespół tak bardzo zbliżył się do brzmienia Led Zeppelin, że Robert Plant nazwał sarkastycznie Coverdale'a "David Covervesion".

Seria bluesowych i hardrockowych nagrań zaowocowała sporą popularnością w Wielkiej Brytanii i Europie. W USA sukcesem został dopiero album Whitesnake z 1987r., który okrył się podwójną platyną. Został on napisany z byłym gitarzystą Thin Lizzy Johnem Sykesem. Coverdale rozwiązał Whitesnake w 1994r. gdy firma Geffen Records nie przedłużyła z nim kontraktu. W tamtym czasie Coverdale pracował z byłym gitarzystą Led Zeppelin Jimmym Page'em nad projektem Coverdale-Page. Płyta przez nich nagrana okazała się wyśmienita i okazała się nocną zmorą Roberta "Percy'ego" Planta.

W 2002r. Coverdale reaktywował Whitesnake by ruszyć w europejską i amerykańską trasę. Skład prezentował się następująco: Marco Mendoza (gitara basowa), Doug Aldrich (gitara), Reb Beach (gitara), Tommy Aldridge (perkusja) i Timothy Drury (instrumenty klawiszowe).

Spis treści 1 Dyskografia 1.1 z Deep Purple 1.2 Albumy solowe 1.3 z Whitesnake

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] z Deep Purple

• Burn (1974)
• Stormbringer (1974)
• Come Taste the Band (1975)

[edytuj] Albumy solowe

• Whitesnake (1977)
• Northwinds (1978)
• Coverdale/Page (1993)
• Into The Light (2000)

[edytuj] z Whitesnake

• Snakebite (1978)
• Trouble (1978)
• Lovehunter (1979)
• Live at Hammersmith (1980)
• Ready an' Willing (1980)
• Live... In the Heart of the City (1980)
• Come an' Get It (1981)
• Saints & Sinners (1982)
• Slide It In (1984)
• Whitesnake (1987)
• Slip of the Tongue (1989)
• Restless Heart (1997)
• Starkers in Tokyo (1997)
• LIVE In the Still of the Night (DVD/CD, z trasy 2004) (2006)
• Live: In The Shadow Of The Blues (2CD, z trasy 2005-2006) (2006)
• Good to Be Bad (2008)