Dennis Rodman

Z Wikipedii

Jakość tego artykułu jest obniżona przez użyte w nim próżne wyrażenia. Możesz pomóc, usuwając je z tekstu tego artykułu.

Dennis Keith Rodman (ur. 13 maja 1961 r. w Trenton, stan New Jersey) jest byłym zawodowym koszykarzem znanym ze swej gry w obronie i talentu do zbiórek, a także ze swojego kontrowersyjnego zachowania na parkiecie i poza nim.

Kiedy dostał się do NBA w roku 1986, zgłoszony został jako zawodnik o wzroście 203 cm, niektórzy mówią, ze obecnie ma 198 cm. Rodman grał na pozycji silnego skrzydłowego (ang. power forward), gdzie gra wymaga niebywałych warunków fizycznych. I choć w niektórych meczach bywał o ponad 15 cm niższy od swoich przeciwników uważany jest za jednego z najlepiej zbierających piłki graczy swojej generacji, a także jednego z najlepszych obrońców.

Spis treści 1 Przed NBA 2 Kariera zawodowa 2.1 Detroit Pistons 2.2 Brzemienna w skutki noc 2.3 San Antonio Spurs 2.4 Chicago Bulls 3 Zawodowe zapasy (wrestling) 4 Ostatnie działania 5 Ciekawostki 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Przed NBA

Rodman, który dorastał w Dallas w stanie Teksas, nie myślał o koszykówce w szkole średniej; dopiero jako starszy nastolatek w ciągu jednego roku urósł o 27 cm i był to pierwszy z wielu przełomów w jego życiu. Po ograniczonych występach w barwach Cooke County College w Gainesville, stan Teksas, Rodman grał w barwach Southern Oklahoma State University (liga uniwersytecka), gdzie dał się poznać zarówno jako dobry strzelec, jak i zawodnik potrafiący zbierać piłki.

[edytuj] Kariera zawodowa

[edytuj] Detroit Pistons

Detroit Pistons zwrócili na niego uwagę wybierając go w drugiej rundzie draftu z roku 1986. W owym czasie Pistons byli drużyną z przyszłością prowadzoną przez Isiaha Thomasa (rozgrywający), Joe Dumarsa (rzucający obrońca), Billa Laimbeera (środkowy). Mieli również w drużynie tak znakomitych graczy, jak Adrian Dantley, Vinnie Johnson, John Salley i Rick Mahorn. Siła Rodmana doskonale pasowała do drużyny znanej z twardego stylu gry i nieustępliwej obrony. Pistons odpadli z fazy playoff w roku 1987 pokonani przez ich odwiecznych rywali Boston Celtics, chociaż Rodman wykonał przyzwoitą pracę powstrzymując gwiazdora "Celtów", Larrego Birda.

W 1988 r. Rodman pokazał, że posiada jeszcze więcej talentu na potencjalną gwiazdę, zbierając więcej piłek i broniąc lepiej niż wcześniej. W 1989 jego praca została dostrzeżona i oceniona, a on sam otrzymał nagrodę Obrońca Roku (Defensive Player of the Year), pierwszą z dwóch, które otrzymał z rzędu. Ukończył sezon za Laimbeerem jako drugi w drużynie pod względem ilości zbiórek, a także pomógł Pistons w drodze po pierwszy mistrzowski tytuł dla "Tłoków" pokonać drugi rok z rzędu młodych Chicago Bulls. Następny rok był prawie identyczny, Pistons ponownie pokonali Bulls w Finale Konfrencji Wschodniej, zdobywając drugi raz z rzędu mistrzostwo NBA, a Rodman znów otrzymał tytuł Obrońcy Roku. Ponadto Pistons zanotowali 63 zwycięstwa w sezonie zasadniczym ustanawiając rekord klubu.

W 1991 r. Pistons doznali wstrząsu, kiedy zostali gładko pokonani przez Bulls w Finałach Konferencji Wschodniej. Rodman prowadził w drużynie w zbiórkach, ale to nie wystarczyło. Zawodnik musiał grać lepiej i zrobił to. W 1992 r. Rodman grał, zaliczając średnio 18 zbiórek na mecz i zdobywając pierwszy z siedmiu zdobytych z rzędu tytułów najlepiej zbierającego zawodnika. W jednym ze spotkań zebrał 34 piłki ustanawiając rekord kariery. Rodman nie był ani silniejszy, ani nie miał większego zasięgu rąk od przeciwników. Zamiast tego, używał "prawie naukowego" podejścia, aby obliczyć jak piłka odbije się od kosza lub tablicy i znaleźć się na najlepszej pozycje, żeby ją zebrać. Rok 1993 był drugim sezonem Rodmana, w którym zebrał najwięcej piłek, ale był to jego ostatni rok w Pistons.

[edytuj] Brzemienna w skutki noc

Pewnej nocy podczas sezonu 1992/93 Rodman został znaleziony na parkingu Pistons, gdzie siedział w swojej ciężarówce z naładowaną strzelbą. Potem przyznał w jednej z dwóch swoich autobiografii, że "była to noc kiedy zabił starego Dennisa i pozwolił wyłonić się nowemu Dennisowi". Po zakończeniu sezonu został sprzedany do San Antonio Spurs za Seana Elliotta.

[edytuj] San Antonio Spurs

W San Antonio Rodman kontynuował swoją pracę jako "czyściciela tablic", przez co pozwolił środkowemu Davidowi Robinsonowi na zdobywanie większej ilości punktów, dzięki czemu ten ostatni zdobył tytuł najlepszego strzelca. W ten sposób po raz pierwszy zawodnicy z jednej drużyny zwyciężyli w klasyfikacji ilości zdobywanych punktów i ilości zbieranych piłek, ale nie był to ostatni raz Rodmana. W następnym sezonie Rodman pomógł San Antonio wygrać 62 spotkania, ustanawiając w ten sposób rekord klubu, a także dotrzeć do Finałów Konferencji Zachodniej. Niestety, jego nieobliczalne życie poza parkietem, włączając krótki, ale głośno publicznie komentowany związek z Madonną, a także wybryki na parkiecie, takie jak farbowanie włosów, sprawiły, że działacze Spurs mieli go dość. Decyzję władz "Ostróg" o rozstaniu z Rodmanem przesądziło nieprzybycie "Robaka" z resztą drużyny na decydujący piąty mecz Finałów Konferencji Zachodniej.

[edytuj] Chicago Bulls

Po sezonie Rodman został oddany do Chicago Bulls za środkowego Willa Perdue, aby zapełnić wielką dziurę, która powstał po odejściu z "Byków" silnego skrzydłowego Horace’a Granta. Bulls z Rodmanem i Michaelem Jordanem, który wrócił z emerytury, poprawili się w sezonie zasadniczym o 25 zwycięstw, z 47 na 72 ustanawiając rekord wszech czasów w lidze NBA. Później w playoff Bulls łatwo poradzili sobie w drodze do Finałów ligi NBA i zdobyli mistrzostwo ligi. Rodman, Michael Jordan i Scottie Pippen znaleźli się w Pierwszej Drużynie Najlepszych Obrońców (All-Defensive First Team). Po raz pierwszy w historii trzech graczy tej samej drużyny znalazło się w pierwszym składzie. Rodman był najlepszym w lidze w zbiórkach (piąty rok z rzędu), a Jordan był najlepszym strzelcem, drugi przypadek w historii, kiedy koledzy z drużyny byli najlepszymi w punktach i zbiórkach. Powtórzyli swój sukces w roku 1997 i 1998, a drużyna po raz drugi w ciągu 8 lat zdobyła trzy razy z rzędu tytuł mistrzowski.

Po zakończeniu sezonu Rodman opuścił Chicago, a Bulls rozpoczęli gruntowną przebudowę drużyny. Był to zarazem jego ostatni poważny sezon, gdyż w sezonach 1998/99 i 1999/2000 grał krótko, odpowiednio, w Los Angeles Lakers i Dallas Mavericks.

Rodman był najlepiej zbierającym zawodnikiem lat 90., zdobył 7 razy z rzędu tytuł, a także potrafił powstrzymać takich zawodników jak Michael Jordan, Scottie Pippen, Magic Johnson, Larry Bird, Shaquille O'Neal, Alonzo Mourning, Shawn Kemp, Karl Malone, Charles Barkley. Jego najbardziej imponującym występem była gra podczas Finałów Konferencji Wschodniej przeciwko Orlando Magic, kiedy mierzący 198 cm i ważący 95 kg Rodman wyłączył z gry mierzącego 208 cm i ważącego 107 kg Horace’a Granta, a także pomagał powstrzymywać mierzącego 216 cm i ważącego 150 kg O’Neala, co było kluczem do zwycięstwa Bulls.

[edytuj] Zawodowe zapasy (wrestling)

Rodman walczył w kilku meczach World Championship Wrestling i był członkiem zespołu nWo z Hulkiem Hoganem. Jego pierwszy mecz odbył się 13 lipca 1997 r. podczas "Bash At the Beach" (coroczny turniej wrestlingu). Wystąpił razem z Hoganem, ale przegrali z Lexem Lugerem i The Giantem. Podczas "Bash At the Beach" 12 lipca 1998 r. Rodman i Hogan pokonali Karla Malone’a i Diamonda Dallasa Page’a. Jego trzeci i ostatni mecz odbył się 14 sierpnia 1999 r. podczas "Road Wild" (turniej wrestlingu), a Rodman przegrał z Randym Savagem.

[edytuj] Ostatnie działania

Rodman był obecny lub brał udział w dwóch różnych konkursach w Finlandii w roku 2005. Latem pojawił się w Sonkajarvi na zawodach w "noszeniu żon", ale zrezygnował z walki z turnieju z powodu kłopotów ze zdrowiem. 6 listopada 2005 r. rozegrał jeden mecz w barwach Torpan Pojat przeciwko Tapiolan Honka. Zagrał 28 minut, zdobył 17 punktów i zebrał 6 piłek. Piętnaście z 17 punktów zdobył rzutami za 3 punkty (w sumie próbował 13 rzucając zza linii rzutów za 3 punkty). Obecność Rodmana przyciągnęła rekordową liczbę 7420 widzów na mecz Finnish National League (ligi fińskiej).

W styczniu 2006 r. Rodman pojawił się w "Celebrity Big Brother" (Big Brother Sław) w Wielkiej Brytanii. Wszedł do domu dokładnie o godz. 22.00 dnia 5 stycznia tego roku. Wszedł do domu z paczką prezerwatyw i nie wniósł żadnej bielizny. Jeszcze pierwszej nocy zjadł kanapkę z szynką, kończąc spekulacje o tym, że jest wegetarianinem.

[edytuj] Ciekawostki

Rodman był znany ze swojego kontrowersyjnego zachowania i dziwacznego wyglądu, notorycznej skłonności do przeklinania publicznego lub w trakcie telewizyjnych transmisji na żywo podczas trwania jego kariery, ciała przyozdobionego licznymi tatuażami i przekłuciami, a także częstego farbowania swoich włosów na jasny, sztuczny kolor tak długo, aż jego wygląd stał się pospolity. Rodman poślubił na krótko Carmen Electrę, a podczas publicznego występu promującego jego autobiografię "Bad as I Wanna Be" ("Tak zły, jak chcę być"; w Polsce wydane pod tytułem "Zły do szpiku kości") wystąpił ubrany w suknię ślubną. Przydomek "Robak", pod którym znany był w czasie koszykarskiej kariery uzyskał już jako nastolatek. Pseudonim wziął się od tego, że Rodman grając na automatach do gry wił się wokół urządzeń, podkreślając ruchami ciała zaangażowanie w grę.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Biogram i statystyki Rodmana w oficjalnym serwsie NBA.com