Dokument lokacyjny
Z Wikipedii
Dokument lokacyjny – dokument nadania praw lokacji - miastu lub wsi. Pierwsze miasta na terenach polskich otrzymywały prawa miejskie na podstawie zbioru przepisów prawa niemieckiego. Były spisywane na nim prawa i obowiązki mieszkańców miasta lub wsi. Każda rodzina dostawała 1 łan (ok.17ha). Taką powierzchnię mogła uprawiać i się z niego utrzymywać. Osadnikom przysługiwała także wolnizna, czyli zwolnienie z płacenia czynszu.