Dominic Gorie

Z Wikipedii

Dominic Lee (Pudwill) Gorie

Dominic Lee (Pudwill) Gorie (ur. 2 maja 1957 w Lake Charles, stan Louisiana, Stany Zjednoczone), pilot wojskowy, amerykański astronauta.

[edytuj] Wykształcenie oraz służba wojskowa

• 1975 – ukończył szkołę średnią w Miami (Miami Palmetto High School), stan Floryda.
• 1979 – został absolwentem Akademii Morskiej Stanów Zjednoczonych (United States Naval Academy) w Annapolis , stan Maryland, otrzymując licencjat z inżynierii oceanicznej. Następnie rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych.
• 1981 – po zakończeniu dwuletniego szkolenia lotniczego uzyskał status pilota lotnictwa morskiego i został skierowany do służby na lotniskowcu USS "America" w 46 eskadrze szturmowej (Attack Squadron 46). Do 1983 latał w niej na samolotach A-7E Corsair.
• 1983-1986 – był pilotem F/A-18 Hornet w 132 eskadrze myśliwsko-szturmowej (Strike Fighter Squadron 132) stacjonującej na lotniskowcu USS Coral Sea.
• 1987 - ukończył kurs w Szkole Pilotów Doświadczalnych (U.S. Naval Test Pilot School) w bazie lotniczej Patuxent River, stan Maryland.
• 1988-1990 – był pilotem-oblatywaczem w Lotniczo-Doświadczalnym Centrum Marynarki Wojennej USA (Naval Air Test Center).
• 1990-1992 – w 1990 na University of Tennessee otrzymał tytuł magistra systemów lotniczych. Dalszą służbę kontynuował na pokładzie lotniskowca USS Roosevelt w 87 eskadrze myśliwsko-szturmowej (Strike Fighter Squadron 87). Brał udział w operacji „Pustynna Burza” (Desert Storm), podczas której wykonał 38 lotów bojowych na F/A-18 Hornet.
• 1992 – rozpoczął dwuletnią służbę w amerykańskim dowództwie kosmicznym (U.S. Space Command) w Colorado Springs.
• 1994 – był skierowany do 106 eskadry myśliwsko-szturmowej (Strike Fighter Squadron 37) gdzie przeszedł odnowił umiejętności pilotowania F/A-18. Później, do momenty przyjęcia do NASA, był pilotem 37 eskadry (Strike Fighter Squadron 37).
• 2005 – zakończył czynną służbę w marynarce.

Na 35 typach różnych samolotów wylatał ponad 6 000 godzin i wykonał 600 lądowań na lotniskowcach.

[edytuj] Kariera astronauty

• 1991 - po raz pierwszy próbował zostać astronautą. Był jednym ze 87 finalistów podczas naboru do 14 grupy astronautów NASA (NASA-14). Nie został jednak wówczas przyjęty.
• 1994 - 8 grudnia roku został zakwalifikowany do 15 grupy astronautów NASA (NASA-15) w charakterze specjalisty misji .
• 1995 - zakończył kurs podstawowy, po którym otrzymał uprawnienia pilota wahadłowca oraz przydział do Biura Astronautów NASA. Zajmował się zagadnieniami związanymi bezpieczeństwa lotów. Podczas kilku lotów promów kosmicznych był też operatorem łączności. Poza tym pełnił funkcję szefa wydziału astronautów latających na wahadłowcach.
• 1997 – otrzymał przydział do załogi STS-91.
• 1998 – w czerwcu przez blisko 10 dni, jako pilot, uczestniczył w locie STS-91 wahadłowca Discovery.
• 2000 – był pilotem 11-dniowej misji STS-99 wahadłowca Endeavour.
• 2001 – w grudniu dowodził blisko 12-dniową wyprawą STS-108.
• 2007 - 29 stycznia został mianowany dowódcą misji STS-123. Podczas tego lotu do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej zostanie dołączony japoński moduł Kibō oraz kanadyjski manipulator Special Purpose Dexterous Manipulator.
• 2008 - 11 marca wystartował w kosmos dowodząc misją STS-123.

[edytuj] Loty kosmiczne

• STS-91 ( Discovery F-24);

W dniach 2 – 12 czerwca 1998 wziął udział w locie STS-91 jako pilot wahadłowca. Razem z nim w kosmos polecieli: Charles J. Precourt (dowódca), Franklin R. Chang-Díaz (specjalista misji MS-1), Wendy B. Lawrence (MS-2), Janet L. Kavandi (MS-3) oraz Walerij W. Riumin (MS-4). Była to ostatnia misja amerykańskiego wahadłowca, której celem była stacja orbitalna Mir. Po dwudniowym locie prom przycumował do kompleksu oprbitalnego. Załoga wahadłowca dostarczyła na jego pokład zaopatrzenie i materiały naukowe dla stałej załogi. Podczas lotu przeprowadzpono eksperyment AMS-1 (Alpha Magnetic Spectrometer) – polegający na pomiarach na orbicie strumienia cząstek naładowanych. Po blisko czterech dniach wspólnego lotu Discovery został odłączony od Mira. Wahadłowcem powrócił na Ziemię również Andrew S. W. Thomas, który w kosmosie spędził ponad 140 dni. Lądowanie nastapiło na Przylądku Canaveral na Florydzie.

• STS-99 (Endeavour F-14);

W dniach 11 – 22 lutego 2000 Gorie wziął udział w misji STS-99. Podobnie jak poprzednio pełnił funkcję pilota promu kosmicznego. Dowódcą wyprawy był Kevin R. Kregel. Specjalistami misji podczas tego lotu byli: Niemiec Gerhard P. Thiele (MS-1), Janet L. Kavandi (MS-2), Janice E. Voss (MS-3) oraz japoński astronauta Mamoru M. Mohri (MS-4). Podstawowym zadaniem załogi podczas tej wyprawy było wykonanie pomiarów w celu stworzenia radarowej mapy topograficznej o wysokiej rozdzielczości (oznaczenie misji SRTM - Shuttle Radar Topography Mission). Dane jakie astronauci zebrali podczas lotu umożliwiły wykonanie stereoskopowej mapy powierzchni Ziemi o rozdzielczości 30 m dla terenów USA i 90 m dla pozostałych obszarów. Po 11 dniach lotu załoga wylądowała pomyślnie w KSC.

• STS-108 (Endeavour F-17);

Dominic Gorie i Mark Kelly w kokpicie Endeavour.

Trzeci lot w kosmos Gorie odbył w dniach od 5 do 17 grudnia 2001. Był dowódcą Endeavour podczas lotu STS-108. Udział w niej wzięli również: pilot – Mark E. Kelly, specjaliści misji; Linda M. Godwin (MS-1), Daniel M. Tani (MS-2) oraz członkowie 4 stałej załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej: Jurij I. Onufrijenko (MS-3), Carl E. Walz (MS-4) i Daniel W. Bursch (MS-5). Dwa dni po starcie prom dopiero w drugiej próbie połączył się z ISS. 8 grudnia moduł zaopatrzeniowy Raffaello został przyłączony przy użyciu ramienia RMS do modułu Unity a astronauci rozpoczęli jego rozładowywanie. 10 grudnia przez ponad 4 godziny L. Godwin i D. Tani pracowali na zewnątrz ISS instalując izolacje cieplną wokół mechanizmów obrotu paneli baterii słonecznych. 14 grudnia Raffaello ponownie znalazł się w ładowni wahadłowca. Dzień później wahadłowiec odłączył się od stacji orbitalnej zabierając na Ziemię trójkę astronautów kończących ponad 128-dniowy pobyt w kosmosie: Franka L. Culbertsona (MS-3), Władimira N. Dieżurowa (MS-4) i Michaiła W. Tiurina (MS-5). Endeavour jeszcze dwa dni krążył po orbicie okołoziemskiej. W tym czasie załoga umieściła w przestrzeni kosmicznej satelitę „Starshine-2”. Prom wylądował po blisko 12 dniach lotu na bieżni KSC.

[edytuj] Nagrody i odznaczenia

• medal departamentu obrony Stany Zjednoczone „Za wzorową służbę” (Defense Superior Service Medal),
• medal departamentu obrony Stanów Zjednoczonych „Za chwalebną służbę” (Defense Meritorious Service Medal),
• medal marynarki wojennej „Za chwalebną służbę” (Meritorious Service Medal),
• medal marynarki wojennej „Za zasługi” (Navy Commendation Medal),
• dwukrotnie krzyż lotniczy “Za wybitne zasługi” (Distinguished Flying Cross),
• medal NASA „Za lot kosmiczny” (NASA Space Flight Medal) w latach 1998, 2000 i 2001.
• dwukrotnie medal „Za operacje powietrzne” (Air Medal),
• Legia Zasługi (Legion of Merit),

[edytuj] Wykaz lotów

[edytuj] Zobacz też

• Alfabetyczna lista astronautów i kosmonautów
• Grupy i oddziały astronautów

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia na stronie NASA (en).
• Biogram na stronie Spacefacts (en).