Dominique Strauss-Kahn
Z Wikipedii
Dominique Strauss-Kahn (zwany DSK, ur. 25 kwietnia 1949 r. w Neuilly-sur-Seine) – francuski polityk, członek Partii Socjalistycznej, były minister finansów Francji. Od 28 września 2007 dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
Spis treści |
[edytuj] Edukacja
Pochodzi z żydowskiej rodziny aszkenazyjskiej; dzieciństwo spędził w Maroko, skąd wyjechał po trzęsieniu ziemi w Agadirze. DSK studiował w paryskiej Wyższej Szkole Handlowej i w Instytucie Nauk Politycznych. Posiada licencjat z prawa publicznego, doktorat z ekonomii oraz agregację w tej ostatniej dziedzinie. Był wykładowcą ekonomii na uniwersytecie w Nancy (Nancy 2, 1977-1980), oraz w Nanterre (od 1981 r.) oraz w Krajowej Szkole Administracji. Wykłada obecnie makroekonomię w paryskim Instytucie Nauk Politycznych.
[edytuj] Kariera polityczna
W 1986 Strauss-Kahn został po raz pierwszy wybrany deputowanym. W 1995 Strauss-Kahn został merem podparyskiego miasteczka Sarcelles. Był ministrem w trzech różnych rządach:
- 17/05/1991 - 02/04/1992: delegowany minister przemysłu i handlu zewnętrznego w rządzie Édith Cresson
- 03/04/1992 - 29/03/1993: minister przemysłu i handlu zewnętrznego w rządzie Pierre'a Bérégovoy
- 04/06/1997 - 02/11/1999: minister ekonomii, finansów i przemysłu w rządzie Lionela Jospina
Był zwolennikiem prywatyzacji oraz cięcia deficytu budżetowego, doprowadził do debiutu giełdowego France Telecom, obniżył VAT w budownictwie, aby zwiększyć aktywność firm. Dzięki tym działaniom, a także dobrej koniunkturze gospodarczej przygotował Francję do wejścia do strefy euro.
[edytuj] Kariera w MFW
28 września 2007 nominowany został na dyrektora zarządzającego Międzynarodowego Funduszu Walutowego, na którym to stanowisku zastąpił Rodrigo Rato. Jego nominacja była politycznym majstersztykiem prezydenta Francji, Nicolasa Sarkozy'ego, który w ten sposób pozbył się potencjalnie groźnego rywala w kolejnych wyborach prezydenckich. Jako szef MFW Strauss-Kahn zaproponował radykalną reformę tej instytucji, przewidującą m.in. zwolnienie około 300 osób [1].
[edytuj] Kontrowersje
Został zmuszony do opuszczenia rządu Jospina po oskarżeniach o przyjęcie korzyści majątkowej za projekt programu ubezpieczeń zdrowotnych dla studentów. Sąd oczyścił go jednak z tych oskarżeń w 2001. Znany był z licznych romansów, ustatkował się dopiero po ślubie z popularną francuską dziennikarką telewizyjną Anne Sinclair [2].
[edytuj] Dzieła
- Inflation et partage des surplus ; le cas des ménages, Editions Cujas, 1975. (we współpracy z: André Babeau, André Masson).
- Économie de la famille et accumulation patrimoniale, Editions Cujas, 1977.
- La Richesse des Français- Epargne, Plus-value/Héritage. (we współpracy z: André Babeau). Paris: PUF, 1977.
- Pierre Bérégovoy : une volonté de réforme au service de l'économie 1984-1993. Cheff, 2000. (we współpracy z: Christian Sautter)
- La flamme et la cendre, Grasset, 2002
- Oui, lettre ouverte aux enfants d'Europe. Grasset et Fasquelle, 2004
- Pour l'égalité réelle. Éléments pour un réformisme radical, Fondation Jean-Jaurès, 2004
- DVD pour le Oui à la constitution, 2005
- 365 jours, journal contre le renoncement, Grasset 2006
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (fr) Blog DSK
- (en) (fr) DSK – kandydat na stanowisko kierownicze Międzynarodowego Funduszu Walutowego
Przypisy
W dniu powstania
Martine Aubry • Pierre Bérégovoy • Jean-Louis Bianco • Frédérique Bredin • Michel Charasse • Hubert Curien • Michel Delebarre • Roland Dumas • Pierre Joxe • Bernard Kouchner • Jack Lang • Louis Le Pensec • Louis Mermaz • Paul Quilès • Ségolène Royal • Michel Sapin • Dominique Strauss-Kahn • Bernard Tapie • René Teulade • Michel Vauzelle • Émile Zuccarelli
Późniejsi członkowie rządu
Martin Malvy • Jean-Pierre Soisson
W dniu powstania
Claude Allègre • Martine Aubry • Marie-George Buffet • Jean-Pierre Chevènement • Jean-Claude Gayssot • Élisabeth Guigou • Lionel Jospin • Louis Le Pensec • Alain Richard • Dominique Strauss-Kahn • Catherine Trautmann • Daniel Vaillant • Hubert Védrine • Dominique Voynet • Émile Zuccarelli
Późniejsi członkowie rządu
Yves Cochet • Laurent Fabius • Jean Glavany • Jack Lang • Marylise Lebranchu • François Patriat • Jean-Jack Queyranne • Michel Sapin • Christian Sautter • Roger-Gérard Schwartzenberg • Catherine Tasca
