Dramat symboliczny
Z Wikipedii
Dramat symboliczny - utwór sceniczny, którego główną cechą jest odejście od dosłowności. Świat przedstawiony dramatu nie odzwierciedla konkretnych faktów społecznych; jego podstawowym budulcem jest symbol i niedopowiedzenie, zaś nadrzędnym celem jest wyrażenie podstawowych sytuacji humanistycznych w perspektywie metafizycznej.
Dramat symboliczny często wykorzystywał formę prozy poetyckiej i rozbudowanych, "artystycznych" didaskaliów, a na płaszczyźnie treści - wątków baśniowych i historycznych.
Za dwóch najwybitniejszych twórców dramatu symbolicznego uważa się Augusta Strindberga oraz Maurice Maeterlincka, laureata Literackiej Nagrody Nobla.
Przykłady:
- Wyzwolenie, Wesele - Stanisława Wyspiańskiego
- Ślepcy, Intruz, Wnętrze - Maurice Maeterlincka
- Wenedzi Antoniego Langego
- Gra snów, Sonata widm Augusta Strindberga
- Bazillissa, Kniaź Patomkin Tadeusza Micińskiego
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu literatury.
