Druga Era
Z Wikipedii
| Ten artykuł jest częścią serii Historia Ardy |
|---|
| Ainulindalë |
| Lata Latarni |
| Lata Drzew |
Lata Słońca
|
W dziełach J. R. R. Tolkiena, Druga Era to fikcyjny okres w dziejach Śródziemia.
Druga Era zaczęła się po obaleniu Morgotha przez armie Valinoru oraz Trzech Rodów Ludzi. Trwała przez 3441 lat i zakończyła się pokonaniem Saurona przez Ostatni Sojusz ludzi i elfów, po zatopieniu Númenoru.
[edytuj] KALENDARIUM DRUGIEJ ERY:[1]
1 rok Budowa Szarych Przystani i założenie królestwa Lindonu.
32 rok Edainowie docierają do Númenoru.
ok. 40 roku Liczni krasnoludowie opuszczają stare siedziby w Ered Luin i przenoszą się do Khazad-dûm, gdzie stopniowo zwiększa się ich liczba.
442 rok Umiera Elros Tar-Minyatur, pierwszy władca Númenoru.
ok. 500 roku Sauron znów zaczyna działać w Środziemiu.
521 rok W Númenorze rodzi się księżniczka Silmariën, córka Tar-Elendila i przodkini książąt Andúnië.[2]
600 rok Pierwsze númenorejskie statki pojawiają się u wybrzeży Środziemia. Vëantur gości w Szarych Przystaniach.
750 rok Noldorowie zakładają Eregion.
ok. 1000 Sauron zaniepokojony wzrostem potęgi Númenorejczykow wybiera Mordor na swą siedzibę i zaczyna budować swą twierdzę, Barad-dûr.
1075 rok Tar-Ancalimë, córka Tar-Aldariona, zostaje pierwszą samodzielnie panującą królową Númenoru.
1200 rok Sauron podejmuje próbę zmylenia Eldarów. Gil-galad nie wpuszcza jego wysłanników do Lindonu, ale kowale z Eregionu dają się podejść. Númenorejczycy budują stałe porty na wybrzeżu Śródziemia.
ok. 1500 roku Elficcy kowale, pouczeni przez Saurona, wspinają się na szczyty swego kunsztu - zaczynają tworzyć Pierścieni Władzy.
ok. 1590 roku W Eregionie ukończone zostają Trzy Pierścienie.
ok. 1600 roku. Sauron wykuwa w ogniach Orodruiny Jedyny Pierścień, a także kończy budowę Barad-dûr. Celebrimbor odkrywa zamysły Saurona.
1693 rok Początek wojny elfów z Sauronem. Trzy Pierścienie zostają ukryte.
1695 rok Wojska Saurona najeżdżają Eriador. Gil-galad wysyła Elronda do Eregionu.
1697 rok Spustoszenie Eregionu i zdobycie Ost-in-Edhil. Śmierć Celebrimbora. Krasnoludowie zamykają bramy Morii. Elrond wycofuje się z resztą Noldorów i chroni się w Imladris.
1699 rok Sauron podbija cały Eriador, oprócz obleganego Imaladris.
1700 rok Tar-Minastir wysyła z Númenoru wielką flotę do Lindonu. Klęska Saurona.
1701 rok Sauron wycofuje się z Eriadoru, a kraje Zachodu na długi czas zyskują spokój.
ok. 1800 Mniej więcej od tego czasu Númenorejczycy zaczynają tworzyć posiadłości na brzegu morza; Sauron stopniowo podporządkowuje sobie Wschód. Na Númenor pada Cień i narasta sprzeciw przeciw Valarom..
2221 rok Tar-Ancalimon przejmuje berło[3]. Pośród Númenorejczykow rozpoczynają się podziały i niezgoda (dwa stronnictwa - Ludzie Króla i Wierni). W tym mniej więcej czasie po raz pierwszy pojawiają się Nazgúle, Upiory Pierścienia, które pozostają w niewoli Dziewięciu Pierścieni.
2280 rok Umbar staje się potężną fortecą Númenoru.
2350 rok Zostaje wzniesiony Pelargir, który będzie głównym portem Wiernych Númenorejczyków.
2899 rok Berło Númenoru przechodzi w ręce Ar-Adûnakhôra.
3177 rok Skrucha Tar-Palantira[4]. Konflikty wewnętrzne w Númenorze.
3255 rok Berło Númenoru przejmuje Ar-Pharazôn Złoty.
3261 rok Ar-Pharazôn wyrusza na czele floty i ląduje w Umbarze.
3262 rok Sauron zostaje więźniem Ar-Pharazôna i zostaje uwięziony w Númenorze.
lata 3262-3310 Sauron uzyskuje wpływ na króla i większość Númenorejczyków.
3310 rok Ar-Pharazôn rozpoczyna wielkie zbrojenia przeciw Valarom.
3319 rok Ar-Pharazôn atakuje Valinor. Zagłada Númenoru. Ucieczka Elendila z synami, Isildurem i Anárionem, do Śródziemia.
3320 rok Powstanie Królestw na Wygnaniu: Arnoru i Gondoru. Podział palantírów między Elendila a jego synów. Sauron powraca do Mordoru.
3429 rok Sauron najeżdża Gondor, zdobywa Minas Ithil i pali Białe Drzewo. Isildur ucieka do ujścia Anduiny i przedostaje się na północ do Elendila. Anárion nie dopuszcza do zajęcia Minas Anor i Osgiliath.
3430 rok Zostaje zawarte Ostatnie Przymierze między elfami i ludźmi.
3431 rok Gil-galad i Elendil maszerują na wschód do Imladris.
3434 rok Armia Przymierza przekracza Góry Mgliste. Bitwa na Dagorlad i klęska Saurona. Rozpoczyna się oblężenie Barad-dûr.
3340 rok Śmierć Anáriona podczas oblężenia.
3441 rok Ostatnia walka na stokach Orodruiny - Sauron powalony przez Elendila i Gil-galada, którzy także ponoszą śmierć. Isildur zdobywa Jedyny Pierścień. Sauron zostaje pokonany i znika, a Upiory Pierścienia usuwają się w cień. Koniec Drugiej Ery.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Kalendarium to oparte jest na tekście Kroniki Lat, Dodatku B do trzeciego tomu Władcy pierścieni. Ewentualne zmiany na podstawie Niedokończonych opowieści odnotowane w przypisach.
- ↑ Dodatek B podaje jako datę urodzenia księżniczki rok 548. Zmiana na podstawie Niedokończonych opowieściach (tekst Dynastia Elrosa)
- ↑ Dodatek B do Władcy pierścieni podaje iż w 2251 roku Tar-Atanamir objął tron. Jednak jak dowodzi Christopher Tolkien (w jednym z przypisów do tekstu Dynastia Elrosa, zawartego w Niedokończonych opowieściach) jest to błędny zapis, bowiem pod tą datą powinna widnieć zapiska o śmierci tego monarchy i objęciu tronu przez jego syna, Ancalimona. Jednak w Dynastii Elrosa widnieje już zupełnie inna data, to znaczy rok 2221.
- ↑ Kronika Lat (Dodatek B do Władcy pierścieni) jako rok wstąpienia na tron Tar-Palantira podaje datę 3175. Jednak w Dynastii Elrosa (jednym z tekstów w Niedokończonych opowieściach) widnieje już data 3177.
