Dwoiśniak
Z Wikipedii
| Dwoiśniak | |
 Dwoiśniak Niżni widziany ze szlaku na Kasprowy Wierch |
|
| Kontynent | Europa |
| Państwa |  Polska |
| Wysokość lustra wody | 1588 m n.p.m. |
| Rodzaj jeziora | oligotroficzne |
| Jeziora Polski | |
Dwoiśniak – dwa niewielkie stawki (dziś jeden wyschnięty[1]) w Zielonej Dolinie Gąsienicowej w Tatrach[2]. Znajdują się one na Roztoce Stawiańskiej, w odległości ok. 1 km od schroniska Murowaniec, tuż poniżej dolnej stacji kolejki krzesełkowej na Kasprowy Wierch[3].
W literaturze tatrzańskiej Dwoiśniak jest opisywany jako dwa niewielkie stawki o następujących danych liczbowych:
- Dwoiśniak Wyżni (południowy). Jest położony na wysokości 1590 m n.p.m., ma powierzchnię 0,003 ha i głębokość 0,2 m.
- Dwoiśniak Niżni (północny). Jest położony na wysokości 1588,2 m n.p.m., ma powierzchnię 0,015 ha i głębokość 2,8 m[2].
Sytuacja dzisiaj jest nieco inna. Dwoiśniak Niżni jest powoli zasypywany materiałem nanoszonym przez deszcze, jednak nadal jest jeziorem stałym i nie wysycha nawet w czasie suszy. Na zdjęciu satelitarnym z 2004 r. ma on powierzchnię 0,007 ha. Dwoiśniak Wyżni jest obecnie zarośnięty trawą i całkowicie wyschnięty. Przyczyn jego zniknięcia można dopatrywać się w działalności człowieka, co opisał profesor Marian Gieysztor w czasopiśmie „Chrońmy przyrodę ojczystą” w 1952 r.: „[W czasie budowy] największej nartostrady w Tatrach, prowadzącej z Kasprowego Wierchu przez Halę Goryczkową i Halę Kopieniec do Jaszczurówki [...] zniszczone zostało m.in. otoczenie dwu małych stawków zwanych Dwoiśniakami, szkody powstały również w obrębie samych stawków przez spuszczenie wody ze stawku górnego.”[1]
W rejonie tym odbywa gody żaba trawna i żyją tu traszki: górska i karpacka[4]. W Dwoiśniaku występuje też bardzo ciekawa fauna bezkręgowców. Żyje tutaj nigdzie poza tym niespotykany gatunek widłonoga (endemit tatrzański) Diaptamus tatricus. Niektóre występujące tutaj bezkręgowce osiągają w Dwoiśniaku maksimum wysokościowe swojego zasięgu[2].
Niedaleko tych stawków, ale po przeciwnej, północnej stronie ścieżki i wyżej (1620 m n.p.m.), znajdował się jeszcze jeden mały stawek, dziś także wyschnięty – Samotniak[3].
[edytuj] Szlak turystyczny
– tuż obok Dwoiśniaka prowadzi żółty szlak od schroniska „Murowaniec” na Kasprowy Wierch (1:25 h, ↓ 1:05 h). Znajduje się on po południowo-wschodniej stronie ścieżki.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Magdalena i Tomasz Zwijacz Kozica. Tatrzańskie pojezierze. Tatry. Nr 2 (24), Wiosna 2008, s. 70-71. Zakopane : Tatrzański Park Narodowy, 2008. ISSN 0867-4531. (pl)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ 3,0 3,1 Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” s.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
