Dwyane Wade

Z Wikipedii

Dwyane Wade

Dwyane Tyrone Wade, Jr. (ur. 17 stycznia 1982 w Chicago, Illinois) - koszykarz amerykański grający w lidze NBA na pozycji rzucającego obrońcy (2) lub rozgrywającego (1). Całą dotychczasową karierę zawodową spędził grając w zespole Miami Heat.

Mimo średniego wzrostu (6'4"/193 cm; 212 lbs/96,2 kg) obdarzony świetnym wyskokiem i szybkością Wade szybko stał się nie do powstrzymania dla większości przeciwników. Dlatego też, oprócz zwyczajnego pseudonimu D-Wade, został ochrzczony jako Flash (z ang. błysk).

Wade do ligi NBA został wybrany w drafcie w roku 2003, z numerem 5. W pierwszym roku gry w Miami, jako lider, wraz z Lamarem Odomem doprowadził swą drużynę do play-off (bilans 42-40). W pierwszej rundzie, dzięki świetnej grze Wade'a i dramatycznych siedmiu meczach, Heat ograli Hornets 4-3. W drugiej rundzie na ich drodze stanęli jednak Pacers, z którymi przegrali 2-4. Mimo wszystko działacze byli zachwyceni swym nowym gwiazdorem i postanowili wokół niego zbudować nową drużynę.

Przed drugim sezonem, do Miami przybył Shaquille O'Neal. Jego obecność tchnęła w Miami nowe życie. Mimo odejścia Odoma (powędrował do Los Angeles Lakers za O'Neala) bilans zespołu poprawił się do 59-23, co było jej najlepszym wynikiem w historii. Ponadto, O'Neal zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP (zwycięzcą został Steve Nash z Phoenix Suns), a Wade został wybrany do drugiej piątki ligi. Przez play-off Heat szli jak burza. Najpierw 4-0 pokonali New Jersey Nets, później w takim samym stosunku wyeliminowali Washington Wizards. Przeszkodą okazała się inna potęga ligi, ówcześni Mistrzowie - Detroit Pistons. Po pięciu spotkaniach Heat objęli prowadzenie 3-2, ale kontuzji doznał Wade i wtedy wyszło na jaw, jaką wartość stanowił dla Miami ten młody gracz. Detroit wygrało dwa kolejne mecze i Heat pożegnali się z szansą gry w finałach. Jasne było, że potrzebne są dalsze zmiany.

W składzie nastąpiła niemała rewolucja. Z drużyną pożegnali się Eddie Jones i Damon Jones, a w ich miejsce przyszli Gary Payton, Antoine Walker i James Posey. W składzie miejsce zachował, prócz Shaqa i D-Wade'a tylko Udonis Haslem. Sezon 2005/06 drużyna zakończyła z wynikiem 52-30. W pierwszej rundzie play-off miała mało kłopotów z Chicago Bulls i pokonała ich 4-2. W drugiej rundzie bez problemów szybko uporała się z New Jersey Nets 4-1, stając się pierwszym finalistą konferencji wschodniej.

Rekordy życiowe Wade'a:

• 48 punktów
• 11 zbiórek
• 15 asyst
• 6 przechwytów
• 4 bloki
• 49 minut gry

Osiągnięcia Wade'a:

• czterokrotnie wybrany do Meczu Gwiazd NBA - 2005,2006,2007,2008
• brązowy medalista olimpijski w Atenach - 2004
• zwycięzca konkursu umiejętności podczas Weekendu Gwiazd - 2006 Houston,2007 Las Vegas
• zdobycie MVP finału NBA w 2006 roku
• zdobycie mistrzostwa NBA z Miami Heat w 2006 roku
• sportowiec roku 2006 Sports Illustrated (6 zawodnik NBA w historii który dostąpił tego zaszczytu)

Ciekawostki:

• Jest jednym z siedmiu graczy w historii NBA, którzy w rundzie play-off zdobywali 25 punktów, 8 zbiórek i 6 asyst, rzucając przy tym ze skutecznością z gry 50% lub więcej (pozostali to Bob Cousy, Oscar Robertson, Wilt Chamberlain, Larry Bird, Magic Johnson i Michael Jordan. Wade takiego wyczynu dokonał dwukrotnie.
• W 76 kolejnych meczach (od 15 kwietnia 2005 do 8 kwietnia 2006) zdobywał 10 lub więcej punktów (rekord Miami Heat).
• W meczu sezonu zasadniczego z Detroit Pistons (12 lutego 2006) Wade zdobył 17 kolejnych (i zarazem ostatnich) punktów swojego zespołu (rekord Miami Heat).
• W wyżej wymienionym meczu, z 17 pkt, ostatnie dwa zdobyte rzutem z odchylenia ponad Tayshaunem Princem na 2,3 sekundy do końca spotkania dały jego drużynie zwycięstwo 100:98.
• W sezonie 2004/05 w serii z Washington Wizards Wade pobił kolejne trzy rekordy: w ilości punktów w meczu (42) i kwarcie (22) w meczu nr 4 oraz w ilości asyst (15) w meczu numer 2

[edytuj] Statystyki w NBA (stan na koniec sezonu 2006/07)