East Anglia
Z Wikipedii
East Anglia, Królestwo Wschodnich Anglów, założone ok. roku 520 poprzez połączenie Północnego i Południowego Folu, było jednym z królestw heptarchii anglosaskiej. Przez krótki czas po zwycięstwie nad Northumbrią ok. roku 616, East Anglia była najpotężniejszym z królestw anglosaskich, a jej król Raedweld nosił tytuł Bretwaldy. Nie trwało to jednak długo, bowiem w przeciągu kolejnych czterdziestu lat Wschodni Anglowie zostali pokonani przez Mercjan trzykrotnie. Ich państwo słabło w stosunku do innych królestw, aż w roku 794 król Offa z Mercji zabił króla Aethelberta i przejął władzę w East Anglii.
Niepodległość Wschodnich Anglów została przywrócona po rebelii skierowanej przeciw Mercji (825 – 827), w czasie której zabito dwóch mercjańskich królów usiłujących ją zdławić. 20 listopada 870 r. Duńczycy zabili króla Edmunda i przejęli królestwo, które nazwali Wschodnia Anglia (patrz Ivar Ragnarsson). Sasi przejęli obszar w 920, aby utracić go ponownie w latach 1015-1017, kiedy to został podbity przez Kanuta Wielkiego i oddany jako lenno w 1017 Torkelowi Wysokiemu.
