Encefalopatia bokserska
Z Wikipedii
Encefalpatia bokserska (łac. encephalopatia pugilistica, dementia pugilistica (DP), od łac. pugil = bokser[1] , ang. traumatic encephalopathy, CTE, chronic boxer’s encephalopathy, traumatic boxer’s encephalopathy, boxer's dementia, punch-drunk syndrome) – schorzenie neurologiczne mogące wystąpić u sportowców oprawiających sporty kontaktowe i narażonych na urazy głowy, zwłaszcza bokserów i wrestlerów. Encefalopatia bokserska jest ciężką postacią przewlekłego urazowego uszkodzenia mózgu[2]. Encefalopatia rozwija się po dłuższym okresie czasu, średnia wieku prezentacji objawów to 12-16 lat od momentu rozpoczęcia kariery. Ocenia się, że encefalopatia bokserska dotyczy 15% zawodowych bokserów i rzadko dotyczy innych grup sportowców[3].
[edytuj] Sportowcy u których rozpoznano DP
Do sportowców u których rozpoznano encefalopatię bokserską należą Muhammad Ali, Jack Dempsey, Joe Louis, Beau Jack i, w ostatnich latach, Jimmy Ellis, Floyd Patterson (zrezygnował z zasiadania w New York State Athletic Commission z powodu zaburzeń pamięci), Bobby Chacon, Jerry Quarry, Mike Quarry, Wilfredo Benitez, Emile Griffith, Willie Pep, Freddie Roach, Sugar Ray Robinson oraz Meldrick Taylor.
Przypisy
- ↑ NCERx. 2005. Brain Trauma, Subdural Hematoma and Dementia Pugilistica. About-dementia.com. Dostęp 19-12-2007.
- ↑ Jordan BD. Chronic Traumatic Brain Injury Associated with Boxing. Seminars in Neurology. 20, 2, 179–85. 2000. doi:10.1055/s-2000-9826. PMID 10946737.
- ↑ Bernhardt DT: Concussion. 18-12-2007. [dostęp 2008-01-14].
