Erik Thorstvedt

Z Wikipedii

Erik Thorstvedt (ur. 28 października 1962 w Stavanger), były piłkarz norweski grający na pozycji bramkarza. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 192 cm wzrostu, ważył 88 kg.

[edytuj] Kariera klubowa

Thorstvedt urodził się w mieście Stavanger. Jego kariera piłkarska rozpoczęła się w tamtejszym klubie Viking Stavanger i w 1981 roku został zawodnikiem pierwszej drużyny. Nie zdołał jednak wywalczyć miejsca w bramce i przegrał rywalizację z Erikiem Johannessenem. Nie mając debiutu pierwszej lidze Erik dołączył do drugoligowca Eik-Tønsberg. Jak się potem okazało, było to dobre posunięcie, gdyż Thorstvedt przyczynił się do awansu klubu do pierwszej ligi norweskiej, a w niej występował przez rok w barwach Eik. W 1984 roku wrócił do Vikinga i stał się pierwszym bramkarzem, po tym jak Johannessen zakończył karierę. Z Vikingiem został wicemistrzem Norwegii oraz dotarł do finału Pucharu Norwegii, który wygrał zespół Fredrikstad FK. W 1985 roku Viking spisał się gorzej niż przed rokiem i zajął 7. pozycję w lidze.

W 1986 roku Throstvedt wyjechał do RFN do zespołu Borussii Mönchengladbach. W Bundeslidze swój pierwszy mecz zaliczył 18 marca przeciwko SV Waldhof Mannheim, w którym Borussia zremisowała 1:1. Natomiast w kwietniowym spotkaniu z Borussią Dortmund (2:1) dostał czerwoną kartkę. W lidze rozegrał 9 spotkań i zajął 4. pozycję w lidze, ale już w sezonie 1986/1987 po trzech kolejkach stracił miejsce w składzie na rzecz Uwe Kampsa i w trakcie sezonu odszedł do szwedzkiego IFK Göteborg i przyczynił się do zdobycia wicemistrzostwa Szwecji.

Na początku 1989 roku Thorstvedt trafił do Anglii i podpisał kontrakt z londyńskim Tottenhamem Hotspur. Kosztował 400 tysięcy funtów, a fani klubu ochrzcili go przydomkiem "Erik the Viking". W Division One Norweg zadebiutował 15 stycznia w spotkaniu z Nottingham Forest, przegranym przez Tottenham 1:2. Debiut nie był udany - piłka po strzale Nigela Clougha prześlizgnęła się przez ręce Erika i wpadła do bramki. Thorstvedt wywalczył jednak miejsce w podstawowym składzie "Spurs" i wygrał rywalizację z wychowankiem Ianem Walkerem. W swoim pierwszym sezonie zajął z Tottenhamem 6. miejsce w Division One, a w 1990 roku - miejsce trzecie. W 1991 roku zdobył Puchar Anglii i stal się pierwszym Norwegiem w historii, który sięgnął po to trofeum. W kolejnych sezonach nie osiągął już sukcesów z Tottenhamem, a w sezonie 1994/1995 stracił miejsce w bramce na rzecz Walkera. Do końca sezonu 1995/1996 rozegrał tylko jedno spotkanie. W trakcie sezonu otrzymał ofertę z Wolverhampton Wanderers, jednak nie przeszedł testów medycznych, a latem 1996 postanowił zakończyć pilkarską karierę. Liczył sobie wówczas 34 lata.

Po zakończeniu kariery Thorstvedt został dyrektorem w Vikingu Stavanger.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze
1981	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	0
1982	Eik-Tønsberg	Norwegia	Adeccoligaen	22
1983	Eik-Tønsberg	Norwegia	Tippeligaen	22
1984	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	20
1985	Viking Stavanger	Norwegia	Tippeligaen	18
1985/86	Borussia Mönchengladbach	RFN	Bundesliga	9
1986/87	Borussia Mönchengladbach	RFN	Bundesliga	3
1988	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	22
1988/89	Tottenham Hotspur	Anglia	Division One	18
1989/90	Tottenham Hotspur	Anglia	Division One	34
1990/91	Tottenham Hotspur	Anglia	Division One	37
1991/92	Tottenham Hotspur	Anglia	Division One	24
1992/93	Tottenham Hotspur	Anglia	Premiership	27
1993/94	Tottenham Hotspur	Anglia	Premiership	32
1994/95	Tottenham Hotspur	Anglia	Premiership	1
1995/96	Tottenham Hotspur	Anglia	Premiership	0

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

W 1984 roku Throstvedt był pierwszym bramkarzem olimpijskiej reprezentacji Norwegii na Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles. Natomiast w pierwszej reprezentacji zadebiutował 13 listopada 1982 roku w przegranym 0:1 towarzyskim meczu z Kuwejtem. W 1994 roku został powołany przez selekcjonera Egila Olsena na Mistrzostwa Świata w USA, na których wystąpił we wszystkich grupowych spotkaniach: wygranym 1:0 z Meksykiem, przegranym 0:1 z Włochami i zremisowanym 0:0 z Irlandią. 27 marca 1996 zaliczył swój ostatni reprezentacyjny mecz - Norwegowie pokonali w nim Irlandię Północną 2:1. W reprezentacji wystąpił łącznie 97 razy i zajmuje trzecie miejsce na liście wszech czasów za Heninngiem Bergiem (100 meczów) i Thorbjørnem Svenssenem (104 mecze).