Eugleniny
Z Wikipedii
| Eugleniny | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Supergrupa | Excavata |
| Królestwo | protisty |
| Typ | eugleniny |
| Nazwa systematyczna | |
| Euglenida | |
| Synonimy | |
| Euglenozoa, Euglenophyta | |
Eugleniny, klejnotki (Euglenophyta, Euglenida) - grupa glonów ze względów morfologicznych włączanych do wiciowców, jedna z najstarszych linii ewolucyjnych eukariontów. Są to organizmy głównie słodkowodne, w większości wolnożyjące. Charakterystyczne dla ich budowy są dwie wici, plamka oczna i plastydy, w których znajduje się chlorofil a i b. Prawdopodobnie powstały na drodze wtórnej endosymbiozy. Najbliżej spokrewnione są z niektórymi grupami heterotroficznych pierwotniaków, z którymi tworzą supergrupę Excavata. Mogą być miksotrofami.
To jedna z najbardziej zagadkowych grup organizmów samożywnych. Z łatwością przechodzą one na heterotroficzny tryb życia (saprofityzm) i mogą pojawiać się w licznych formach pasożytniczych. Niektórzy przedstawiciele euglenin żyją w drobnych zwierzętach wodnych jako zoochlorelle. Spotkać je można np. w jajach i larwach widłonogów. Niezwykła biologia klejnotek sprawia, że od dawna sa one obiektem eksperymentów badawczych.
Do gromady Euglenophyta - Eugleniny, Klejnotki należy interesująca z badawczego punktu widzenia Euglena gracilis, jest ona tak interesująca ze względu na łatwość przechodzenia z samożywnego (autotroficznego) trybu życia na cudzożywność.
Klejnotki nie mają ścian komórkowych, ciało ochrania jedynie błona komórkowa, często gruba, przeważnie bogato rzeźbiona o nazwie pellikula. Zależnie od jej grubości komórki mogą lub nie zmieniać swój kształt. Eugleny poruszają się za pomocą wici. Przeważnie występują dwie wici, przy czym jedna jest zwykle dużo krótsza. Dłuższa opatrzona jest jednostronnie mastygonemami - delikatnymi, rurkowatymi włoskami. Wici tkwią w wyraźnym zagłębieniu - gardzieli, krótsza wić zwykle jest w niej całokowicie schowana. Do gardzieli uchodzą wodniczki tętniące.
Jako organizmy fotosyntetyzujące zawierają barwniki asymilacyjne: chlorofil a i b (tak jak rośliny!) oraz karoteny. Materiałem zapasowym jest wielocukier paramylon, występujący w postaci kształtnych ziaren.
Klejnotki rozmnażają się przez podział podłużny komórki.
Autor: Kamila Kulbat ( Uniwersytet Łódzki)
