Explorer 3
Z Wikipedii
Explorer 3 | |
![]() |
|
Inne nazwy | 1958 Gamma |
Zaangażowani | Army Ballistic Missile Agency, Jet Propulsion Laboratory (USA) |
Indeks COSPAR | 1958-003A |
Rakieta nośna | Jupiter C |
Miejsce startu | Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego, USA |
Orbita (docelowa, początkowa) |
|
Perygeum | 195 km |
Apogeum | 2810 km |
Okres obiegu | 116,04 min |
Nachylenie | 33,3° |
Mimośród | 0,166 |
Czas trwania | |
Początek misji | 26 marca 1958 (17:31 GMT) |
Powrót do atmosfery | 28 czerwca 1958 |
Wymiary | |
Wymiary | dł. 203,2 cm, śr. 15,24 cm |
Masa całkowita | 14,1 kg |
Explorer 3 - amerykański satelita naukowy z serii Explorer. Kontynuował badania pasów radiacyjnych van Allena rozpoczęte przez Explorera 1.
Explorer 3 był podobny, pod względem konstrukcji i powierzonych zadań, do Explorera 1. Był stabilizowany obrotowo (nieskutecznie - wkrótce po starcie stwierdzono koziołkowanie z okresem 7 sekund). Obracał się wzdłuż własnej długiej osi z prędkościa 750 obrotów na minutę. Dane były rejestrowane na taśmie magnetycznej. Z rejestratora przesyłano je na Ziemię drogą radiową. Służyły temu dwa nadajniki: 60 mW nadajnik na częstotliwości 108,03 MHz i nadajnik o mocy 10 mW na częstotliwości 108 MHz. Statek posiadał dwie anteny, które rozkładały się, i były utrzymywane w takiej pozycji, podwpływem ruchu obrotowego satelity.
Przedział z instrumentami był pomalowany, na przemian białą i ciemnozieloną farbą. Dzięki temu w pasywny sposób utrzymywano odpowiednią temperaturę wewnątrz pojazdu. Proporcje powierzchni pasów jasnych i ciemnych ustalono na podstawie docelowej orbity i panujących tam warunków.
Zasilanie w prąd elektryczny zapewniały baterie niklowo-kadmowe. Stanowiły ok. 40% masy całego Explorera 3. Zapas energii wystarczyć miał na 31 dni pracy nadajnika dużej mocy i 105 dni nadajnika małej mocy.
Ładunek naukowy stanowił: licznik promieniowania kosmicznego i detektor mikrometeorytów.