Wikipedysta:Falewicz/brudnopis
Z Wikipedii
Yohkoh - satelita służący do badań Słońca w zakresie rentgenowskim. W początkowej fazie misji nazywany był jako Solar-A. Nazwa "Yohkoh" z japońskiego oznacza "promień swiatła". Został wystrzelony 30 sierpnia 1991r z japońskiego centrum kosmicznego Kogoshima (Kogoshima Space Center - KSC). Jako główny cel misji wyznaczono obserwacje wysoko energetycznych zjawisk na Słońcu podczas 22 cyklu aktywności słonecznej, a w szczególności rozbłysków słonecznych w zakresie rentgenowskim i gamma.
Spis treści |
[edytuj] Orbita
Satelita obiegał Ziemię po lekko eliptycznej orbicie na wysokości od 570 km do 730 km. Okres obiegu orbitalnego wynosił 90 minut. Podczas jednego obiegu obserwował Słońce od 65 do 75 minut, resztę czasu przebywał w cieniu Ziemi. Podczas 5-6 orbit dziennie, Yohkoh przechodził przez pasy radiacyjne ziemskiej magnetosfery i w tym czasie większość instrumentów musiała być wyłączona aby nie ulec zniszczeniu.
[edytuj] Czasowy zakres obserwacji
Yohkoh zakończył obserwację w grudniu 2001r kiedy to na jego orbicie nastąpiło zaćmienie Słońca. W wyniku tego zdarzenia systemy pokładowe straciły orientację w przestrzeni a tym samym uniemożliwiły dopływ energii elektrycznej z baterii słonecznych. Warto jednak podkreślić, że satelitał według założeń miał działać tylko 3 lata - działał 10 lat !
[edytuj] Budowa satelity
Satelita na swym pokładzie posiadał cztery instrumenty:
- Teleskop twardego promieniowania rentgenowskiego(Hard X-ray Telescope - HXT). HXT obserwował Słońce w czterech zakresach energetycznych przez 64 siatki modulujące strumień twardego promieniowania rentgenowskiego. Dzięki modulacjom możliwe było naziemne odtworzenie obrazów z rozdzielczością przestrzenną 5 sekund łuku i maksymalną rozdzielczością czasową 0.5 sekundy.
- Teleskop miekkiego promieniowania rentgenowskiego (Soft X-ray Telescope - SXT). Obrazy z SXT uzyskiwano w zakresie 0.25 - 4.0 KeV. Do tego celu używano filtrów metalicznych które przepuszczały zadany zakres promieniowania. Maksymalne rozdzielczości przestrzenne jakie uzyskiwano to 2.5 sekundy łuku, oraz czasowe 2 sekundy. Informację na temat temperatury i gęstości emitującej plazmy obserwowanej w miękkim promieniowaniu rentgenowskim otrzymywano porównując obrazy wykonane w różnych filtrach. W teleskopie zastosowano lustro typu Volter (technika "slizgających promieni" polegającą na bardzo małych kątach padania) oraz detektor CCD (1024x1024 piksele). Dodatkowo SXT posiadał również teleskop swiatła białego korzystający z tego samego detektora CCD. Niestety działał on tylko do końca 1993r, kiedy to mikrometeor uszkodził układ optyczny.
- Szeroko pasmowy spektrometr promieniowania retgenowskiego i gamma (Wide-band X-ray, gamma-ray spectrometer - WBS). Instrument ten składał się z trzech detektorów: miekkiego i twardego promieniowania rentgenowskiego oraz gamma. Był zaprojektowany do otrzymywania widm w szerokim zakresie energetycznym z rozdzielczością czasową 1 sekundy.
- Spektrometr z kryształem Bragg'a (Bragg Crystal Spectrometer - BCS). Instrument ten składał się z czterech spektrometrów z kryształami Bragg'a. Każdy z nich obserwował wybrany zakres widma miekkiego promieniowania rentgenowskiego zawierający linie widmowe czułe na gorącą plazmę produkowaną podczas rozbłysku słonecznego. Dzięki obserwacje linii spektralnych możliwe było otrzymywanie informacji o temperaturze i gęstości gorącej plazmy, a także na temat jej ruchów wzdłuż linii widzenia.
| Nr spektrometru | zakres widmowy | linie spektralne |
|---|---|---|
| 1 | 1.76 - 1.81 A | Fe XXVI |
| 2 | 1.83 - 1.90 A | Fe XXV |
| 3 | 3.16 - 3.19 A | Ca XIX |
| 4 | 5.01 - 5.11 A | S XV |
[edytuj] Dorobek naukowy
Dzięki obserwacją satelity Yohkoh udało się w znaczącym stopniu poszerzyć wiedzę na temat wydzielania i transportu energii w rozbłyskach słonecznych. Potwierdzono, że mechanizmem odpowiedzialnym za postawanie rozłysków jest anihilacja pola magnetycznego. Na tej podstawie zbudowano kilka modeli wydzielania energii z pola magnetycznego. Zaobserwowano, że za powstawanie CME odpowiedzialna jest lokalna destabilizacja pola magnetycznego.
[edytuj] Natępca satelity Yohkoh
Następcą Yohkoh jest satelita Solar-B, który po udanym starcie z japońskiego kosmicznego centrum Uchinoda (zgodnie z tradycją) nazwany został Hinode (wschód Słońca)
[edytuj] Linki zewnętrzne:
[edytuj] Atmosfera słoneczna
Atmosfera słoneczna - warstwa zjonizowanego gazu otaczająca Słońce. Atmosferę słoneczną możemy podzielić na trzy główne warstwy:
Opisywane trzy warstwy wydzielają się bardzo dobrze na wykresie przebiegu zmian temperatury w zależności od wysokości w atmosferze Słońca. Temperatura przy powierzchni Słońca wynosi około 6000 K następnie temperatura spada do wartości ok 4170 K (tzw. minimum temperaturowe) - jest to fotosfera. Fotosfera słoneczna ma grubość około 600 km. Oddalając się w górę od minimum temperaturowego (chromosfera niska i średnia) obserwujemy powolny wzrost temperatury a następnie skok do około 10 000 K. Tu zaczyna się chromosfera wysoka. Chromosfera Słońca, choć jest strukturą bardzo niejednorodną, w przybliżeniu może być opisana jako warstwa o grubości około 2000 km. Ponad chromosferą następuje gwałtowny wzrost temperatury do wartości około koronalnych. Tą bardzo cienką warstwę nazywamy warstwą przejściową. Na wysokości ok. 3000 km zaczyna się korona (niska korona). Temperatura dalej rośnie, aż do osiągnięcia wartości około 2 mln K na wysokości 75 000 km (wysoka korona).
