Feliks Szlachtowski
Z Wikipedii
Feliks Szlachtowski, (ur. 20 listopada 1820 we Lwowie - zm. 11 marca 1896 w Wojsławiu koło Mielca).
Studia prawnicze ukończył w 1842 na Uniwersytecie Lwowskim, trzy lata później uzyskał doktorat.Pracował jako urzędnik sądowy we Lwowie, Czerniowcach i Złoczowie. Po uzyskaniu nominacji na adwokata krajowego w 1861 zamieszkał w Krakowie i tutaj otworzył prywatną praktykę adwokacką.
W latach 1862-1870 wykładał jako profesor na Wydziale Prawa UJ, od 1872 był członkiem Akademii Umiejętności. W 1866 został członkiem Rady Miejskiej Krakowa.W latach 1869-1873 pełnił funkcję wiceprezydenta Krakowa będąc najbliższym współpracownikiem prezydenta Józefa Dietla. W latach 1879-85 był wiceprezesem ,a następnie prezesem do 1892 krakowskiej Kasy Oszczędności.Od 1887 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Muzycznego w Krakowie.W latach 1874-1881 był członkiem rady nadzorczej Galicyjskiego Banku dla Handlu i Przemysłu, zasiadał we władzach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.
17 września 1884 sam został zaprzysiężony na funkcję prezydenta Krakowa, ponownie wybrany w dniu 3 grudnia 1890 na tym stanowisku pozostał do 10 maja 1893 w tym dniu złozył rezygnację z funkcji prezydenta miasta.[1] Za czasów jego prezydentury w Krakowie:
- wybudowano Teatr Miejski (dziś Teatr im Juliusza Słowackiego).
- Uniwersytet Jagielloński otrzymał nowy budynek Collegium Novum, Drukarnia Uniwersytecka przeniosła sie do nowego , własnego budynku przy ul Czapskich.
- na Wawel do Katedry sprowadzono prochy Adama Mickiewicza.
- W 1886 wykupiono z rąk Towarzystwa Dessauskiego po wygaśnięciu 25-letniego kontraktu miejską gazownię i rozpoczęło prowadzić ją na własny rachunek.
- Wybudowano i oddano do użytku nowy gmach urzędu pocztowego ( obecna Poczta Główna).
- Otwarto Park Miejski im dr. Henryka Jordana.
W uznaniu zasług otrzymał tytuł szlachecki od cesarza Franciszka Józefa I , a 2 lutego 1894 miasto Kraków nadało mu honorowe obywatelstwo.
Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.
Przypisy
- ↑ Hołuj, Dominika. Rola samorządu terytorialnego w kształtowaniu procesu rozwoju Miasta Krakowa w okresie autonomii (1866-1918). Zeszyty naukowe Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni, 5, 50.
