Felix Klein
Z Wikipedii
Felix Christian Klein (ur. 25 kwietnia 1849 w Düsseldorfie, zm. 22 czerwca 1925 w Getyndze) – niemiecki matematyk, profesor uniwersytetów w Erlangen, Lipsku i Getyndze oraz politechniki w Monachium. Od 1913 członek Berlińskiej Akademii Nauk.
[edytuj] Dokonania
Zajmował się geometrią, równaniami algebraicznymi, teorią funkcji i teorią grup, a także historią matematyki; w 1872 r., obejmując stanowisko profesora na uniwersytecie w Erlangen, wygłosił wykład, którego tezy stały się później słynnym programem erlangeńskim. W wykładzie tym usystematyzował geometrię; uznał, że istnieją różne geometrie, każda zaś z nich bada tylko te właściwości brył i figur, które nie zmieniają się (są niezmiennikami) przy dokonywaniu transformacji przestrzeni należących do określonej grupy przekształceń.
Podstawowe takie grupy, to:
- izometrie (nie zmieniają odległości między punktami przestrzeni)
- podobieństwa (nie zmieniają kątów)
- przekształcenia afiniczne
- przekształcenia rzutowe
Kolejną grupę tworzą przekształcenia ciągłe (zob. topolgia).
[edytuj] Główne dzieła
- "Gesammelte mathematische Abhandlubg" (1921-1923),
- "Elementarmathematik vom höhern Standpunkt aus" (1908-1909).