Flaga gminy Zabrodzie

Z Wikipedii

Flaga gminy Zabrodzie uzyskała akceptację Komisji Heraldycznej przy MSWiA i zgodnie z Uchwałą Rady Gminy Zabrodzie od 2004 r. stanowi obowiązującą flagę gminy Zabrodzie. Autorem projektu graficznego wraz z opisem i uzasadnieniem heraldycznym jest Robert Szydlik.

[edytuj] Opis flagi

Flagę gminy Zabrodzie stanowi czerwony płat sukna o proporcjach 5:8, w którego dolnej części przebiega poziomo rzeka falista srebrna (biała). W górnej części flagi przy drzewcu znajdują się godła herbu gminy Zabrodzie: krzyż srebrny (biały) opleciony gałązką cierniową czarną i podwójnie wystrzępione pióro gęsie srebrne (białe).

Flaga stanowi bezpośrednie przeniesienie herbu gminy Zabrodzie.

Uwaga! Ilustracja obok nie jest flagą, która jest tu opisywana. Członek Wikimediów nie chciał (na życzenie autora) wstawić tu właściwej ilustracji, ponieważ wolał zaistnieć jako twórca-interpretator, a może nawet karykaturzysta... Na ilustracji w miejscu herbu na fladze zachwiano proporcje wysokości do szerokości herbu, źle odrysowano pióro, a obwódka ma różną grubość w różnych miejscach, etc. etc.

[edytuj] Uzasadnienie

Zastosowane w herbie i przeniesione na flagę gminy Zabrodzie mobilia (godła) mają uproszczoną kolorystykę i kształt zgodnie z zasadami heraldyki:

• Krzyż srebrny (biały) opleciony gałązką cierniową czarną – znajdujący się na prawej flance – jest godłem zaczerpniętym z herbu zgromadzenia zakonnego sióstr Benedyktynek-Samarytanek Krzyża Chrystusowego, które 6 października 1931 r. zakupiły dawny majątek ziemski w Niegowie (historyczna i obecna parafia Zabrodzia). Obecnie ss. Benedyktynki-Samarytanki prowadzą domy pomocy społecznej w Niegowie i Fiszorze (wieś na terenie gminy Zabrodzie).
  Nawiązanie do herbu Sióstr jest o tyle istotne, że Ich działalność promieniuje nie tylko na teren całej gminy, ale i znacznie dalej. Założycielka zakonu, siostra Wincenta (Jadwiga Jaroszewska) będzie wkrótce beatyfikowana przez papieżą Jana Pawła II w stolicy apostolskiej. Ze względu na to (zgodnie z zasadami heraldyki: upamiętniać wydarzenia i postaci istotne w historii społeczności) w herbie gminy Zabrodzie nie sposób pominąć ww. zgromadzenia zakonnego i jego działalności. Herb Samarytanek jest podzielony na trzy (niestety w sposób niestandardowy – w pas, przy czym dolne pole podzielono symetryczną linią pionową) i składa się z herbu rodziny Jaroszyńskich, herbu Piotrkowa (skąd pochodziła s. Wincenta) i z krzyża brązowego oplecionego czarnym cierniem na tle złotym, w pozycji pochylonej w heraldyczną prawą stronę (dla patrzącego lewą) o ok. 70 stopni w stosunku do pionu. Niestety herb ww. Zgromadzenia nie jest zgodny z obowiązującymi zasadami heraldyki, dlatego zastosowane w herbie gminy Zabrodzie godło zostało poddane heraldyzacji: krzyż jest srebrny z cierniem czarnym.
• Pióro gęsie srebrne (białe) podwójnie wystrzępione – stylizowane na współczesne – jest bezpośrednim nawiązaniem do postaci Cypriana Kamila Norwida, jednego z najwybitniejszych polskich poetów, który urodził się na terenie gminy Zabrodzie we wsi Laskowo-Głuchy 24 września 1821 roku. Poeta pierwsze cztery lata swego życia spędził w drewnianym dworku w Głuchach, a po śmierci matki w 1825 roku był wychowywany przez prababkę – miecznikową Hilarię Sobieską mieszkająca w Stachówce, a z kolei po jej śmierci przez krewnych matki – Zdzieborowskich mieszkających w Dębinkach (także w gminie Zabrodzie).
• Rzeka falista srebrna (biała) – nawiązuje do topografii gminy Zabrodzie, której północno-zachodnia granica biegnie wzdłuż z linią rzeki Bug. Ponadto na terenie gminy przepływa mniejsza rzeka Fiszor ze swoimi trzema dopływami.
• Tło tarczy czerwone – czerwień to podstawowy i prawdopodobnie najstarszy kolor heraldyczny . Według Władysława Kopalińskiego czerwień symbolizuje między innymi natchnienie i twórczość artystyczną . Jest tu jasne nawiązanie do osoby poety Cypriana Kamila Norwida. Poza tym Norwidowie pieczętowali się herbem Topór, którego opis jest następujący: „W polu czerwonym topór srebrny w lewo”. Herb Topór jest jednym z najstarszych (według niektórych heraldyków najstarszym) z polskich godeł szlacheckich! Pierwsza średniowieczna pieczęć z heerbem Topór pochodzi z końca XIII wieku. Dla podkreślenia swego dawnego pochodzenia znak ten był w dawnych wiekach nazywany Starżą.