Francesco Pignatelli
Z Wikipedii
Francesco Pignatelli (ur. 6 lutego 1652 — zm. 5 grudnia 1734) - włoski kardynał.
Pochodził z wicekrólestwa Neapolu. W 1665 wstąpił do zakonu teatynów. W 1684 dzięki rekomendacji króla Hiszpanii Karola II został arcybiskupem Tarentu. Nuncjusz apostolski w Polsce od marca 1700 do lutego 1703, kiedy został arcybiskupem Neapolu. Był krewnym papieża Innocentego XII (1691-1700), jednak nominację kardynalską otrzymał dopiero od jego następcy Klemensa XI w grudniu 1703. Początkowo był kardynałem-prezbiterem tytułu SS. Pietro e Marcellino, ale w 1719 uzyskał promocję do rangi kardynała-biskupa Sabiny, a następnie Frascati (1724) i Porto e Santa Rufina (1725), pozostając jednocześnie arcybiskupem Neapolu. Uczestniczył w konklawe 1721, konklawe 1724 i konklawe 1730. Dziekan kolegium kardynalskiego po 12 czerwca 1726. Zmarł w Neapolu w wieku 82 lat, został pochowany w neapolitańskim kościele teatynów. [1]
Poprzednik Fabrizio Paolucci |
![]() |
Dziekan Kolegium Kardynalskiego 1726-1734 |
![]() |
Następca Francesco Barberini, iuniore |