Franciszek II Rakoczy
Z Wikipedii
Franciszek II Rakoczy (węg. II. Rákóczi Ferenc) (ur. w Borsi 27 marca 1676, zm. 8 kwietnia 1735 w Radosto), książę Siedmiogrodu od 1704 do 1711.
Był synem Franciszka I Rakoczego i hrabianki Heleny (Ilony) Zrińskiej. Dziadkami ze strony ojca byli Jerzy II Rakoczy i Zofia Batory. Dziadkowie ze strony matki to - Piotr IV Zriński (Zrinyi) ban Chorwacji, Slawonii i Dalmacji oraz Anna Katarzyna Frangepan.
W 1701 r. został uwięziony za udział w spisku antyhabsburskim, zbiegł do Polski. Powrócił do kraju na wieść o wybuchu powstania chłopskiego na północy Węgier, w 1703 r. stanął na jego czele.
W 1704 r. wybrany został na księcia Siedmiogrodu, a w 1705 na księcia Węgier. Rozpoczął tworzenie regularnej armii, po czym w 1707 r. ogłosił detronizację Habsburgów w Królestwie Węgierskim. Jednak po klęsce powstania zmuszony był do emigracji. Przebywał w Rosji, Francji i wreszcie w Turcji, gdzie zmarł. Tytuły zachował aż do śmierci; jego prochy sprowadzono do ojczyzny w 1906 r. i złożono w katedrze św. Elżbiety w Koszycach.
Współcześnie uważany jest za jednego z węgierskich bohaterów narodowych.
[edytuj] Rodzina
Franciszek Rakoczy poślubił we wrześniu 1694 roku w Kolonii księżniczkę Karolinę Amalię Heską - Rheinfels, córkę księcia Karola Heskiego, landgrafa na Rheinfels - Wanfried - Eschwege i jego drugiej żony Aleksandryny Julianny hrabianki Leiningen - Dagsburg. W małżeństwie tym urodziło się czworo dzieci:
- Leopold Ludwik Jerzy (Leopold Lajos Gyorgy) (1696 - 1700);
- Józef (Jozsef) (1700 - 1738);
- Jerzy (Gyorgy) (1701 - 1752);
- Karolina (Sarolta) (1706 - 1706).
Po śmierci Karoliny w 1722 r. Franciszek nie ożenił się ponownie. Ród Rakoczych wymarł wraz z synem Franciszka, Jerzym, w 1752 r.
| Poprzednik Imre Thököly (do 1699) |
 |
książę Siedmiogrodu 1704–1711 |
|
Następca likwidacja niezależności Siedmiogrodu |
