Giovanni Lajolo
Z Wikipedii
| Giovanni kardynał Lajolo | |
| przewodniczący Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego prezydent Gubernatoratu Państwa Watykańskiego |
|
| Kościół tytularny S. Maria Liberatrice a Monte Testaccio |
|
| Urodzony | 3 stycznia 1935 Novara |
| Święcenia kapłańskie | 29 kwietnia 1960 |
| Nominacja biskupia | 3 października 1988 arcybiskup tytularny Caesariany |
| Sakra biskupia | 6 stycznia 1989 |
| Kreacja kardynalska | 24 listopada 2007 |
| Za papieża | Benedykta XVI |
Giovanni Lajolo (ur. 3 stycznia 1935 w Novarze), włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, od 24 listopada 2007 kardynał.
Wstąpił do niższego seminarium w Isola di San Giulio, nad jeziorem Orta, a po rocznym pobycie w Apostolic School przy Mungret College w Limerick w Irlandii (1950 r.), kontynuował naukę w seminarium biskupim w Aronie nad jeziorem Maggiore. Zdał maturę jako eksternista w liceum Augusta w Rzymie. Następnie rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1955 r. uzyskał licencjat z filozofii, a w 1959 r. z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 29 kwietnia 1960. Studiował prawo kanoniczne w Kanonistisches Institut przy Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Po ukończeniu studiów a Papieskiej Akademii Kościelnej w latach 1968-1969, został wysłany do Bonn jako sekretarz nuncjatury apostolskiej w Niemczech. Pod koniec listopada 1974 r. rozpoczął pracę w watykańskiej Radzie Publicznych Spraw Kościoła. Od 1985 do 1989 r. był wykładowcą w Papieskiej Akademii Kościelnej. 3 października 1988 r. został mianowany sekretarzem Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej (Administracji Patrymonium Stolicy Apostolskiej) i wyniesiony do godności arcybiskupa tytularnego Cesariana. Jan Paweł II udzielił mu święceń biskupich w Bazylice św. Piotra 6 stycznia 1989 r. (z towarzyszeniem arcybiskupów Edwarda Cassidy'ego i Jose Sancheza). 7 grudnia 1995 został mianowany nuncjuszem apostolskim w Republice Federalnej Niemiec, a 7 października 2003 r. sekretarzem ds. relacji z państwami Sekretariatu Stanu (faktycznym szefem dyplomacji), zastąpił mianowanego kardynałem Jeana-Louisa Taurana.
W czerwcu 2006 papież Benedykt XVI nominował go na prezydenta Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego w miejsce odchodzącego na emeryturę kardynała Edmunda Szoki; objęcie urzędu nastąpiło w połowie września 2006, a następcą arcybiskupa Lajolo w Sekretariacie Stanu został Dominique Mamberti. We wrześniu 2004 i 2006 r. reprezentował Stolicę Apostolską na forum Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych. Obecną funkcję pełni od 15 września 2006 r.
Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, w dniu 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów.
