Gospodarka Rwandy
Z Wikipedii
[edytuj] Gospodarka Rwandy
Rwanda to kraj słabo rozwinięty, wybitnie rolniczy, o gospodarce wyniszczonej wojną domową. Dodatkowo rozwój utrudnia śródlądowe położenie, brak rezerw ziem uprawnych i duża erozja gleb. PKB na 1 mieszkańca 720 $ (1999). Inflacja: 10% (1998). Zadłużenie: 1,2 mld USD (1998).
- Główne uprawy (w rękach Hutu):
- Hodowla (w rękach Tutsi): bydło, kozy, owce, drób.
- Import: maszyny, samochody, materiały pędne, żywność – głównie z Belgii (19,4%), Kenii (16,6%) i Niemiec (11,1%).
- Złoża naturalne: niewielkie wydobycie rud cyny, wolframu, berylu, kolumbitu i złota, na granicy z Demokratyczną Republiką Kongo (Zairem) znaczne zasoby gazu ziemnego.
- Przemysł: słabo rozwinięty, skupiony głównie w Kigali - spożywczy , chemiczny, włókienniczy, skórzany, materiałów budowlanych. Produkcja energii elektrycznej (179 GW · h w 1991 r.) pochodzi niemal w całości z elektrowni wodnych.
- Transport: głównie samochodowy, brak linii kolejowych. Na jeziorze Kiwu żegluga śródlądowa. W Kigali lotnisko, transport międzynarodowy za pośrednictwem portu w Mombasie;
- Nauka: 50% analfabetów. W Butare znajdują się uniwersytet i wyższa szkoła techniczna, poza tym w kraju działają 3 instytuty naukowo-badawcze, finansowane przez UNESCO (Instytut Badań Geologicznych i Górniczych założony w 1962, Instytut Badań Naukowo-Technicznych założony w 1989 oraz Instytut Nauk Rolniczych założony w 1962).
