Granatnik przeciwpancerny
Z Wikipedii
Granatnik przeciwpancerny (zwany też pancerzownicą) - indywidualna lub zespołowa broń strzelecka piechoty. Jej kaliber zwykle nie przekracza 115 mm. Jest przeznaczona do zwalczania wozów bojowych i burzenia umocnień polowych na małych odległościach. Może być bronią jednorazowego lub wielokrotnego użytku. Strzela pociskami kumulacyjnymi, kalibrowymi (o średnicy równej kalibrowi granatnika) lub nadkalibrowymi (o średnicy większej niż kaliber broni).
W zależności od rodzaju napędu pocisku, rozróżnia się granatniki bezodrzutowe (pocisk jest napędzany energią gazów, powstałych podczas wybuchu ładunku miotającego w częściowo otwartej od strony wlotu lufie), rakietowe (pocisk jest napędzany silnikiem rakietowym na paliwo stałe) i kombinowane (pocisk otrzymuje wstępny napęd w lufie przy pomocy ładunku miotającego, a następnie, na torze lotu, w bezpiecznej dla strzelca odległości uruchamia się silnik rakietowy).
Najbardziej znane granatniki przeciwpancerne to niemieckie Panzerfaust (bezodrzutowy) i Panzerschreck (rakietowy), amerykański granatnik rakietowy Bazooka i rosyjskie RPG-2 i RPG-7 oraz polski granatnik bezodrzutowy RPG-76 Komar.
Skróty:
