Groteska (ornament)
Z Wikipedii
.jpg/100px-Pietro_Perugino_049_(fragment).jpg)
Groteska - ornament roślinny powstały w starożytności. Groteska składa się z wici roślinnej, w którą nierozerwalnie są wplecione inne elementy, takie jak postacie ludzkie, zwierzęta, części uzbrojenia, obrazy, owoce i inne. Groteska może także być pozbawiona wici, zamiast której występuje ornament popularny w danej epoce (tzw. groteska stelażowa).
Ornament narodził się w I wieku n.e. w sztuce rzymskiej. W sztuce nowożytnej pojawił się za sprawą odkryć archeologicznych z końca XV wieku w Złotym Domu Nerona (Domus Aurea) oraz w innych pałacach i willach (tzw. grotach rzymskich). Wkrótce po tym odkryciu groteski zostały spopularyzowane przez włoskich artystów, którzy równocześnie nieco ją przekształcili i dostosowali do ówczesnych potrzeb. Jednym z najwcześniejszych przykładów są grafiki Giovanniego Pietro da Birago z końca XV wieku. Groteska pojawia się także na freskach Filippino Lippiego w kaplicy Carafa w bazylice Santa Maria sopra Minerwa w Rzymie (1489-1493), freskach Perugina w Collegio del Cambio w Perugii (1499), freskach Luca Signorelli w katedrze w Orvieto (1499-1503), w cyklu fresków Pinturicchio w Appartamento Borgia w Watykanie oraz w loggiach watykańskich Rafaela (1518-1519).
W latach 30. XVI wieku na polecenie Franciszka I Rosso Fiorentino i Primaticcio ozdobili jego zamek w Fontainebleau, wykorzystując m.in. ornament groteskowy. W drugiej połowie XVI wieku ryciny z przedstawieniami dekoracji z Fontainebleau rozprzestrzeniły się po Europie.
Pierwsze przykłady groteski na terenie Polski pochodzą z kaplicy Zygmuntowskiej (1519-1533).
 Groteska w Złotym Domu |
 Freski w kaplicy Carafa w bazylice Santa Maria sopra Minerva w Rzymie |
 Groteska projektu Hansa Vredeman de Vriesa (1527-1609) |
[edytuj] Bibliografia
- Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2006, ISBN 83-01-12365-6.
- The Dictionary of Art, [1996], t. 13, ISBN 1-84446-00-0.
