Henryk Kupiszewski
Z Wikipedii
Henryk Kupiszewski (ur. 13 stycznia 1927 we wsi Książnice Wielkie, zm. 3 kwietnia 1994 w Warszawie), polski znawca prawa rzymskiego, filozof i moralista, dyplomata.
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1946 - 1950. Począwszy od 1951 został asystentem Prof. Rafała Taubenschlaga, pod którego przewodnictwem przepracował osiem lat w Instytucie Praw Antycznych i Papirologii UW. W 1957 r. uzyskał na podstawie pracy "The Iuridicus Alexandreae" stopień kandydata nauk historycznych. W latach 1958-59 studiował na Uniwersytecie w Munster pod kierunkiem prof. Maxa Kasera. Habilitację uzyskał w 1964 na podstawie pracy "Zaręczyny w prawie rzymskim. W 1971 uzyskał profesurę nadzwyczajną a w 1988 profesurę zwyczajną. Wykładał na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz na Akademii Teologii Katolickiej. Jego dorobek naukowy i dydaktyczny był znaczący: opublikował ponad 100 prac naukowych.Pełnił funkcje kierownika Zakładu Prawa Rzymskiego, Dyrektora Instytutu Historii Prawa, prodziekana Wydziału Prawa i Administracji i Prorektora UW. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Societe Jean Bodin (Bruksela) i Societe d'Historie du Droit (Paryż). Redaktor "The Journal of Juristc Papyrology". Promował pięciu doktorów. W latach 1990-1994 był ambasadorem Polski przy Stolicy Apostolskiej i Zakonie Kawalerów Maltańskich. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Commendatore dell'Ordina al Merito della Republica Italiana.
Uczniami Kupiszewskiego są wybitni współcześni romaniści polscy: Maria Zabłocka, Jan Zabłocki, Tomasz Giaro, Franciszek Longchamps de Bérier.
