Hermitowska miara spektralna
Z Wikipedii
Hermitowska miara spektralna (albo hermitowski rozkład jedynki) - w analizie funkcjonalnej, dokładniej w analizie spektralnej, przeliczalnie addytywna miara wektorowa, określona na σ-ciele zbiorów borelowskich pewnej przestrzeni topologicznej o wartościach w przestrzeni operatorów liniowych i ciągłych pewnej przestrzeni Hilberta, spełniająca określone warunki. Hermitowskie miary spektralne pojawiają się w sformułowaniu twierdzenia spektralnego.
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Niech X będzie przestrzenią topologiczną, oznacza σ-ciało zbiorów borelowskich tej przestrzeni oraz L(H) oznacza przestrzeń liniowych i ciągłych operatorów ustalonej przestrzeni Hilberta H.
Funkcję nazywamy hermitowską miarą spektralną w przestrzeni X (albo hermitowskim rozkładem jedynki) wtedy i tylko wtedy, gdy:
- E(B) jest operatorem samosprzężonym dla
.
- E(X) = I,
- Funkcja
jest przeliczalnie addytywną miarą wektorową.
[edytuj] Własności
Niech będzie hermitowską miarą spektralną w przestrzeni topologicznej X.
dla
.
- Jeżeli
są rozłączne, to
oraz
.
- Dla każdej ograniczonej funkcji borelowskiej
operator
- jest liniowy i ciągły, a jeżeli
, to także samosprzężony. Ponadto
- oraz
dla
ograniczonych funkcji borelowskich.
- Jeśli X jest zwartą przestrzenią metryczną oraz E1,E2 są w niej hermitowskimi miarami spektralnymi oraz dla każdych dwóch różnych punktów
istnieje funkcja ciągła
, że
oraz
, to E1 = E2.
[edytuj] Przykład
Załóżmy, że przestrzeń Hilberta H jest ośrodkowa i nieskończenie wymiarowa. Wtedy istnieje baza ortonormalna tej przestrzeni. Dalej, niech
będzie zbiorem zwartym oraz
różnowartościowym ciągiem punktów tego zbioru takim, że:
.
Wówczas operator dany wzorem
jest operatorem samosprzężonym oraz jego widmo σ(Λ) = K. Funkcja dana wzorem
,
gdzie oznacza funkcję charakterystyczną, jest hermitowską miarą spektralną oraz
.
[edytuj] Literatura
- Krzysztof Maurin: Methods of Hilbert Spaces. Warszawa: PWN, 1972.